keçi
Türkçe
Söyleniş
Heceleme: ke‧çi
Köken
- Osmanlı Türkçesi كجي, Eski Türkçe eçkü (eçkü), ök (ök)
Ad
keçi (belirtme hâli keçini, çoğulu keçiler)
- (boynuzlugiller, evcil hayvanlar) boynuzlugiller (Bovidae) familyasının sığırlar (Bovinae) alt familyasından Capra cinsini oluşturan memelilere verilen ad.
Çekimleme
Bilimsel adı
Deyimler
Ankara keçisi, dağ keçisi, günah keçisi, inatçı keçi, keçi inadı, keçi mantarı, keçi postu, keçi sakal, keçi söğüdü, keçi sürüsü, keçi tüyü, keçi yemişi, keçi yolu, keçileri kaçırmak, kıl keçisi, Maltız keçisi, tiftik keçisi, yaban keçisi
Alt kavramlar
çebiç, erkeç, karakeçi, oğlak, teke
Türetilmiş kavramlar
keçiboynuzu, keçimemesi, keçisakalı, keçisağan, keçisedefi, keçitırnağı, keçice, keçici, keçicik, keçili, keçisi, keçiyken, keçiyle, keçiyse
Çeviriler
|
Ön ad
keçi (karşılaştırma daha keçi, üstünlük en keçi)
Çeviriler
Atasözleri
Ala keçi her vakit püsküllü oğlak doğurmaz, Bir uyuz keçi bir sürüyü boklar, Keçi geberse de kuyruğunu indirmez, Keçi kurttan kurtulsa gergedan olur, Keçi nereye çıkarsa oğlağı da oraya çıkar, Keçide de sakal var, Keçileri kaçırmak, Keçinin uyuzu, çeşmenin gözünden su içer, Keçiye can kaygısı, kasaba et kaygısı, Keçiye içki içirmişler kurdun evini sormuş, Keçiyi yardan uçuran bir tutam ottur, Koyunun olmadığı yerde keçiye Abdurrahman Çelebi derler, Teke eti ilaç olur, keçi eti yel olur
Azerice
Söyleniş
- Heceleme: ke‧çi
Ad
keçi
- (boynuzlugiller) keçi
Gagavuzca
Söyleniş
- Heceleme: ke‧çi
Köken
- Eski Türkçe eçkü (eçkü)
Ad
keçi
- (boynuzlugiller) keçi