ad

Ayrıca bakınız: -ad-, .ad, A. D., A.D., AD, Âd, a d., a. D., a. d., a.D., ad-, ad.

IPA^(anahtar): /ˈɑd/,

Heceleme: ad

Osmanlı Türkçesi آد‎ (“ad”) sözcüğünden devralındı, Proto Türkçe *āt.

ad (belirtme hâli adı, çoğulu adlar)

ad hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

1. bir kişiyi, bir şeyi açıklamaya, anlatmaya, bildirmeye, tanımlamaya yarayan kelime

   Görmediniz mi, adını söyleyince herkes put kesiliyor. - Ahmet Hamdi Tanpınar}}

2. (dil bilimi) canlı ve cansız varlıkları, duygu ve düşüncelere, çeşitli durumları bildiren kelime, isim

ad aktarması, ad almak, ad biçimi, ad bilimi, ad cümlesi, ad çekimi, ad çekme, ad koyma, ad tabanı, ad takma, ad tamlaması, ad türü, ad verme, ad yapma, addan ad yapan ekler, addan türeme, addan türeme ad, addan türeme eylem, adi adım, adı batası, adı batmak, adı bile okunmamak, adı çıkmak, adı çıkmış dokuza, adı deliye çıkmak, adı duyulmak, adı geçmek, adı gibi bilmek, adı kaldırılmak, adı kalmak, adı karışmak, adı kötüye çıkmak, adi logaritma, adı olmak, adı var, adını ağzına abdestle almak, adını ağzına almamak, adını anmak, adını çıkarmak, adını kirletmek, adını koymak, adını taşımak, adını vermek, asıl adı bilimsel ad, kısa ad, kısma ad, ortak ad, sayı adı, soyut ad, topluluk adı, öteki adı, üst seviye alan adı

adca, adcı, adcık, addetmek, adken, adla, adlandırma, adlı, adsa, adsız

• Türk Dil Kurumuna göre "ad" maddesi

• Arık arınır, ad arınmaz
• İyi nasihat verilir, iyi ad verilmez

ad (belirtme hâli addı, çoğulu adlar)

1. sayma
2. sayılama

addetmek

Eski Anadolu Türkçesi آد‎ (ad), Eski Türkçe 𐰀𐱃‎ (at)

• Heceleme: ad

ad

1. ad

   Adınız nədir? — Adınız nedir?

2. (dil bilimi) ad

Heceleme: ad

Eski Türkçe 𐰀𐱃‎ (at)

ad

1. ad
2. (dil bilimi) ad

Heceleme: ad

ad (çoğulu ads)

1. anons, duyuru
2. ilan, reklâm

Heceleme: ad

ad

1. ad
2. (dil bilimi) ad

• Heceleme: ad

ad

1. yanında

Heceleme: ad

ad

1. vermek