kuru

Ayrıca bakınız: kara, kere, kırı, kiri, koro, kürü

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /kuˈɾu/
• Heceleme: ku‧ru

Köken 1

Ad

kuru (belirtme hâli kuruyu, çoğulu kurular)

1. kuru fasulye

Çeviriler

Ön ad

kuru (karşılaştırma daha kuru, üstünlük en kuru)

1. suyu, nemi olmayan, yaş ve nemli karşıtı

   Yanakları kuruydu fakat gözleri tamamıyla siyah yaştı. - H. E. Adıvar

2. yağış almayan veya üzerinde bitki olmayan

   Kuru çöl. Kuru tepeler.

3. daha sonra kullanılmak için kurutulmuş, taze ve yeşil karşıtı

   Evlerin önlerine kuru meşe dallarıyla örtülü çardaklar yapmışlar. - R. H. Karay

4. canlılığını yitirmiş

   Çiçek açmaz kuru bir ağaç, ötmeyi unutmuş bir kuş mu oldum?" - H. E. Adıvar

5. salgısı olmayan

   Kuru öksürük. Kuru egzama.

6. döşenmemiş, çıplak

   Salih Reis, dört kuru duvardan ibaret fukara kapısından gördüğü mavi denize baka baka ölmek istiyordu. - Halikarnas Balıkçısı

7. katıksız, yanında başka şey olmayan

   Kuru çayla karın doyar mı?

8. etkisi ve sonucu olmayan

   Şahsına topluluğun isteğini emanet edenler boş bir riya, kuru bir şeref olsun diye laf etmediler. - R. E. Ünaydın

9. arık, çelimsiz, kaknem, sıska, zayıf
10. heyecanı, tadı olmayan, tekdüze

    Kuru bir anlatım.

11. akıcı olmayan, duygudan yoksun

    Kuru bir anlatım.

Deyimler

• kuru fasulye
• kuru soğuk

Atasözleri

• Aça kuru ekmek bal helvası gibi gelir
• Kuru bok göte yapışmaz
• Kuru gayret, çarık eskitir
• Kuru laf karın doyurmaz
• Oğlan olsun deli olsun, ekmek olsun kuru olsun
• Pek yaş olma, sıkılırsın; pek de kuru olma, kırılırsın

Çeviriler

Köken 2

kur + -u

Ad

kuru

1. kur (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. belirtme tekil
   2. üçüncü tekil şahıs iyelik tekil
   3. üçüncü çoğul şahıs iyelik tekil

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kuru" maddesi

Gagavuzca

Ön ad

kuru

1. kuru

Köken

Eski Türkçe qur

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Keçuva dili

Ad

kuru

1. kurt