parça

IPA^(anahtar): /paɾˈt͡ʃa/

Heceleme: par‧ça

Osmanlı Türkçesi پارچه‎, Farsça پارچه‎ (pârçe).

parça (belirtme hâli parçayı, çoğulu parçalar) -sı

parça hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

1. bir bütünden ayrılan, ayrı sayılan veya artakalan şey

   Yolun bu parçası bozuk.

2. bir bütünden kopma, kırılma, yırtılma v.s. yoluyla ayrılmış bölüm

   Alınacakları bir gece önceden küçük bir karton parçasına yazmıştır." - Haldun Taner

3. birkaçı bir araya geldiğinde bütünü oluşturan şeylerin her biri

   On parçadan yapılmış bir oda takımı.

4. cisim, nesne

   Bu defaki gidişimizde, eşyamızın arasında taç gibi değerli bir parça da vardı. - Ayla Kutlu

5. pasaj

   Hayatımın en acı ve tatlı saatleri bunun başında geçti, eserimin en güzel parçalarını onun kenarında yazdım. - Reşat Nuri Güntekin

6. tane

   Üç parça elbiselik kumaş.

7. (argo) güzel, alımlı kız veya kadın
8. (mecaz) küçümseme ve değersiz sayma bildiren söz

   Bir çoban parçasısın, olmasa bile koyun. / Daima eğeceksin başkalarına boyun. - Kemalettin Kamu

9. (müzik) müzik parçası kavramının kısa şekli

• (bir bütünden kopma, kırılma, yırtılma v.s. yoluyla ayrılmış bölüm): lime
• (birkaçı bir araya geldiğinde bütünü oluşturan şeylerin her biri): modül

• (bir bütünden ayrılan, ayrı sayılan veya artakalan şey): toprak parçası

ahu parçası, ateş parçası, ay parçası, bir parça, daire parçası, doğru parçası, kaç parça olayım, müzik parçası, parça başına, parça bohçası, parça bölük, parça işi, parça parça, parça pürçük, parça pinçik, yedek parça

parçaca, parçacı, parçacık, parçalı, parçasız, parçayken

• Türk Dil Kurumuna göre "parça" maddesi

parça

1. parça

Farsça پارچه (pârçe)

parça

1. parça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

parça

1. parça

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.