سارق

سَرَقَ‎ (saraḳa, “çalmak”) fiilinin etkin sıfatıyla, س ر ق‎ (s-r-ḳ) kökünden türetilmiştir. Akadça šarrāqum (“hırsız”) ile kıyaslayın.

سَارِق (sāriḳ) e (çoğul سَارِقُون‎ (sāriḳūn) veya سَرَقَة‎ (saraḳa) veya سُرَّاق‎ (surrāḳ), dişil سَارِقَة‎ (sāriḳa))

1. (hukuk) arakçı, hırsız, soyguncu

   M.S. 609–632, Kur'an, 5:38
   وَٱلسَّارِقُ وَٱلسَّارِقَةُ فَٱقۡطَعُوٓاْ أَيۡدِيَهُمَا جَزَآءَۢ بِمَا كَسَبَا نَكَٰلٗا مِّنَ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٞ – Yaptıklarına bir karşılık ve Allah'tan caydırıcı bir müeyyide olmak üzere erkek hırsız ile kadın hırsızın ellerini kesin. Allah mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir.

س ر ق‎ (s-r-ḳ); سَرَقَ‎ (saraḳa, “çalmak”) ile kıyaslayın.

سَارَقَ (sāraḳa) III, geniş zaman يُسَارِقُ‎‎ (yüsāriḳu)

1. çalmak (birine إِلَى‎ (ʾilā) bir bakış fırlatmak)
2. dinlemek