żywiec

Hallo, Sie haben hier nach der Bedeutung des Wortes żywiec gesucht. In DICTIOUS findest du nicht nur alle Wörterbuchbedeutungen des Wortes żywiec, sondern erfährst auch etwas über seine Etymologie, seine Eigenschaften und wie man żywiec in der Einzahl und Mehrzahl ausspricht. Hier finden Sie alles, was Sie über das Wort żywiec wissen müssen. Die Definition des Wortes żywiec wird Ihnen helfen, beim Sprechen oder Schreiben Ihrer Texte präziser und korrekter zu sein. Wenn Sie die Definition vonżywiec und die anderer Wörter kennen, bereichern Sie Ihren Wortschatz und verfügen über mehr und bessere sprachliche Mittel.

żywiec (Polnisch)

Singular Plural
Nominativ żywiec żywce
Genitiv żywca żywców
Dativ żywcowi żywcom
Akkusativ żywiec żywce
Instrumental żywcem żywcami
Lokativ żywcu żywcach
Vokativ żywcu żywce

Worttrennung:

ży·wiec, Plural: żyw·ce

Aussprache:

IPA:
Hörbeispiele: Lautsprecherbild żywiec (Info)

Bedeutungen:

Viehzucht, ohne Plural: Schlachtvieh
Fischerei: Lebendköder, Köderfisch
Botanik: Zahnwurz (Dentaria)
archaisch, nur Plural: Hecke
veraltet: lebendiges Wesen
veraltet: lebhafte, impulsive Person; Wildfang, Wirbelwind

Synonyme:

żywopłot
żwawiec

Oberbegriffe:

nęta, ponęta
roślina
istota

Beispiele:

„Wie pani, wspomniałem tam w mieszkaniu, że teraz mam wojnę z prowincjonalnymi hurtownikami. Jeżeli przegram, to wieprzowina pójdzie w górę najmniej dziesięć groszy na kilo żywca.“[1]
„Nie gniewaj się, moja złota — rzekła do Madzi — ale Stefek jest taki żywiec, że... Niech tylko co mu się podoba, zaraz... zaraz wyciąga ręce jak dziecko... Taki żywy i oryginalny, że nieraz wpędza mnie w kłopot...“[2]

Redewendungen:

żywcem

Übersetzungen

Polnischer Wikipedia-Artikel „Żywiec (roślina)
PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „żywiec
Słownik Języka Polskiego – PWN: „żywiec
Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „żywiec
Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 8 Z–Ż, Warszawa 1927 (Digitalisat), Seite 738.
Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część II: P–Ż, Wilno 1861 (Digitalisat), Seite 2279.
Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 4 (Volumen VI) U–Z, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1814, „ŻYWIEC“, Seite 1072.
Słownik Ortograficzny – PWN: „żywiec

Quellen:

  1. Tadeusz Dołęga-Mostowicz: Złota Maska. Towarzystwo Wydawnicze „RÓJ”, Warszawa 1936 (Wikisource), Seite 52.
  2. Bolesław Prus: Emancypantki (= Pisma Bolesława Prusa. Tom XV). Tom III. Gebethner i Wolff, Warszawa 1935 (Wikisource)., Seite 76.