From Old Norse þýfi, from Proto-Germanic *þiubiją.
þýfi n (genitive singular þýfis, no plural)
Declension of þýfi | ||
---|---|---|
n-s | singular | |
indefinite | definite | |
nominative | þýfi | þýfið |
accusative | þýfi | þýfið |
dative | þýfi | þýfinu |
genitive | þýfis | þýfisins |
Related to þúfa (“tussock”).
þýfi n (genitive singular þýfis, no plural)
Declension of þýfi | ||
---|---|---|
n-s | singular | |
indefinite | definite | |
nominative | þýfi | þýfið |
accusative | þýfi | þýfið |
dative | þýfi | þýfinu |
genitive | þýfis | þýfisins |