γεννήτωρ (gennḗtōr)
From γεννᾰ́ω (gennáō, “to beget, give birth to; produce, generate”) + -τωρ (-tōr, masculine agent noun suffix) from γέννα (génna) + -ᾰ́ω (-áō), poetic form of γένος (génos, “offspring”). Doublet of γενέτωρ (genétōr).
Γεννήτωρ • (Gennḗtōr) m (genitive Γεννήτορος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ Γεννήτωρ ho Gennḗtōr |
τὼ Γεννήτορε tṑ Gennḗtore |
οἱ Γεννήτορες hoi Gennḗtores | ||||||||||
| Genitive | τοῦ Γεννήτορος toû Gennḗtoros |
τοῖν Γεννητόροιν toîn Gennētóroin |
τῶν Γεννητόρων tôn Gennētórōn | ||||||||||
| Dative | τῷ Γεννήτορῐ tôi Gennḗtori |
τοῖν Γεννητόροιν toîn Gennētóroin |
τοῖς Γεννήτορσῐ / Γεννήτορσῐν toîs Gennḗtorsi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸν Γεννήτορᾰ tòn Gennḗtora |
τὼ Γεννήτορε tṑ Gennḗtore |
τοὺς Γεννήτορᾰς toùs Gennḗtoras | ||||||||||
| Vocative | Γεννῆτορ Gennêtor |
Γεννήτορε Gennḗtore |
Γεννήτορες Gennḗtores | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||