From α- (a-, “un-”) + βαρετός (varetós, “defatigable, boring”).
αβάρετος • (aváretos) m (feminine αβάρετη, neuter αβάρετο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | αβάρετος (aváretos) | αβάρετη (aváreti) | αβάρετο (aváreto) | αβάρετοι (aváretoi) | αβάρετες (aváretes) | αβάρετα (aváreta) | |
genitive | αβάρετου (aváretou) | αβάρετης (aváretis) | αβάρετου (aváretou) | αβάρετων (aváreton) | αβάρετων (aváreton) | αβάρετων (aváreton) | |
accusative | αβάρετο (aváreto) | αβάρετη (aváreti) | αβάρετο (aváreto) | αβάρετους (aváretous) | αβάρετες (aváretes) | αβάρετα (aváreta) | |
vocative | αβάρετε (avárete) | αβάρετη (aváreti) | αβάρετο (aváreto) | αβάρετοι (aváretoi) | αβάρετες (aváretes) | αβάρετα (aváreta) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αβάρετος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αβάρετος, etc.)