ακούραστος • (akoúrastos) m (feminine ακούραστη, neuter ακούραστο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ακούραστος (akoúrastos) | ακούραστη (akoúrasti) | ακούραστο (akoúrasto) | ακούραστοι (akoúrastoi) | ακούραστες (akoúrastes) | ακούραστα (akoúrasta) | |
genitive | ακούραστου (akoúrastou) | ακούραστης (akoúrastis) | ακούραστου (akoúrastou) | ακούραστων (akoúraston) | ακούραστων (akoúraston) | ακούραστων (akoúraston) | |
accusative | ακούραστο (akoúrasto) | ακούραστη (akoúrasti) | ακούραστο (akoúrasto) | ακούραστους (akoúrastous) | ακούραστες (akoúrastes) | ακούραστα (akoúrasta) | |
vocative | ακούραστε (akoúraste) | ακούραστη (akoúrasti) | ακούραστο (akoúrasto) | ακούραστοι (akoúrastoi) | ακούραστες (akoúrastes) | ακούραστα (akoúrasta) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ακούραστος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ακούραστος, etc.)