αθέλητος • (athélitos) m (feminine αθέλητη, neuter αθέλητο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | αθέλητος (athélitos) | αθέλητη (athéliti) | αθέλητο (athélito) | αθέλητοι (athélitoi) | αθέλητες (athélites) | αθέλητα (athélita) | |
genitive | αθέλητου (athélitou) | αθέλητης (athélitis) | αθέλητου (athélitou) | αθέλητων (athéliton) | αθέλητων (athéliton) | αθέλητων (athéliton) | |
accusative | αθέλητο (athélito) | αθέλητη (athéliti) | αθέλητο (athélito) | αθέλητους (athélitous) | αθέλητες (athélites) | αθέλητα (athélita) | |
vocative | αθέλητε (athélite) | αθέλητη (athéliti) | αθέλητο (athélito) | αθέλητοι (athélitoi) | αθέλητες (athélites) | αθέλητα (athélita) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αθέλητος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αθέλητος, etc.)