From Ancient Greek ἀνθρώπινος (anthrṓpinos).
ανθρωπινός • (anthropinós) m (feminine ανθρωπινή, neuter ανθρωπινό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ανθρωπινός (anthropinós) | ανθρωπινή (anthropiní) | ανθρωπινό (anthropinó) | ανθρωπινοί (anthropinoí) | ανθρωπινές (anthropinés) | ανθρωπινά (anthropiná) | |
genitive | ανθρωπινού (anthropinoú) | ανθρωπινής (anthropinís) | ανθρωπινού (anthropinoú) | ανθρωπινών (anthropinón) | ανθρωπινών (anthropinón) | ανθρωπινών (anthropinón) | |
accusative | ανθρωπινό (anthropinó) | ανθρωπινή (anthropiní) | ανθρωπινό (anthropinó) | ανθρωπινούς (anthropinoús) | ανθρωπινές (anthropinés) | ανθρωπινά (anthropiná) | |
vocative | ανθρωπινέ (anthropiné) | ανθρωπινή (anthropiní) | ανθρωπινό (anthropinó) | ανθρωπινοί (anthropinoí) | ανθρωπινές (anthropinés) | ανθρωπινά (anthropiná) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανθρωπινός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανθρωπινός, etc.)