From Koine Greek ἀπαίσιος (apaísios, “ominous, sinister”), from Ancient Greek ἀπό (apó, “from”) + αἴσιος (aísios, “favourable”), ultimately from the root of αἰτέω (aitéō, “to ask for, beg”) + -ιος (-ios). Compare αἶσα (aîsa, “destiny, divine fate”).
απαίσιος • (apaísios) m (feminine απαίσια, neuter απαίσιο)
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | απαίσιος • | απαίσια • | απαίσιο • | απαίσιοι • | απαίσιες • | απαίσια • |
| genitive | απαίσιου • | απαίσιας • | απαίσιου • | απαίσιων • | απαίσιων • | απαίσιων • |
| accusative | απαίσιο • | απαίσια • | απαίσιο • | απαίσιους • | απαίσιες • | απαίσια • |
| vocative | απαίσιε • | απαίσια • | απαίσιο • | απαίσιοι • | απαίσιες • | απαίσια • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο απαίσιος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο απαίσιος, etc.) | |||||