αἰνέω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word αἰνέω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word αἰνέω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say αἰνέω in singular and plural. Everything you need to know about the word αἰνέω you have here. The definition of the word αἰνέω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofαἰνέω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

 

Verb

αἰνέω • (ainéō) (poetic, Ionic)

  1. (transitive) to tell of, speak of
    • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 1481:
      ἦ μέγαν οἰκονόμον δαίμονα καὶ βαρύμηνιν αἰνεῖς
      ê mégan oikonómon daímona kaì barúmēnin aineîs
      Truly you speak of a mighty fiend, haunting the house, and heavy in his wrath
    • 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 192:
      ἐγὼ δ’ ὅπως μὲν ἄντικρυς τάδ’ αἰνέσω
      egṑ d’ hópōs mèn ántikrus tád’ ainésō
      But how will I speak of this outright?
    1. (transitive) to praise, approve
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 10.249:
        ‘Τυδεΐδη μήτ’ ἄρ με μάλ’ αἴνεε μῆτέ τι νείκει
        ‘Tudeḯdē mḗt’ ár me mál’ aínee mêté ti neíkei
        Son of Tydeus, praise me not over-much, neither blame me in aught
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 5.102.3:
        ὑπὸ Σιμωνίδεω τοῦ Κηίου πολλὰ αἰνεθέντα
        hupò Simōnídeō toû Kēíou pollà ainethénta
        greatly praised by Simonides of Ceos
      1. (Christianity, transitive) to praise, glorify
        • New Testament, Revelation 19:5:
          Αἰνεῖτε τῷ θεῷ ἡμῶν, πάντες οἱ δοῦλοι αὐτοῦ
          Aineîte tôi theôi hēmôn, pántes hoi doûloi autoû
          Give praise to our god, all you his servants
    2. (transitive) to approve, advise, recommend
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 16.403:
        εἰ μέν κ’ αἰνήσωσι Διὸς μεγάλοιο θέμιστες
        ei mén k’ ainḗsōsi Diòs megáloio thémistes
        if the oracles of great Zeus approve
      • 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 555:
        αἰνῶ δὲ κρύπτειν τάσδε συνθήκας ἐμάς
        ainô dè krúptein tásde sunthḗkas emás
        I recommend her to keep this pact with me concealed
    3. (transitive) to promise or vow

Inflection

   Present: αἰνέω, αἰνέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative αἰνέω αἰνέεις αἰνέει αἰνέετον αἰνέετον αἰνέομεν αἰνέετε αἰνέουσῐ(ν)
subjunctive αἰνέω αἰνέῃς αἰνέῃ αἰνέητον αἰνέητον αἰνέωμεν αἰνέητε αἰνέωσῐ(ν)
optative αἰνέοιμῐ αἰνέοις αἰνέοι αἰνέοιτον αἰνεοίτην αἰνέοιμεν αἰνέοιτε αἰνέοιεν
imperative   αἴνεε αἰνεέτω αἰνέετον αἰνεέτων   αἰνέετε αἰνεόντων
middle/
passive 		indicative αἰνέομαι αἰνέῃ,
αἰνέει 		αἰνέεται αἰνέεσθον αἰνέεσθον αἰνεόμεθᾰ αἰνέεσθε αἰνέονται
subjunctive αἰνέωμαι αἰνέῃ αἰνέηται αἰνέησθον αἰνέησθον αἰνεώμεθᾰ αἰνέησθε αἰνέωνται
optative αἰνεοίμην αἰνέοιο αἰνέοιτο αἰνέοισθον αἰνεοίσθην αἰνεοίμεθᾰ αἰνέοισθε αἰνέοιντο
imperative   αἰνέου αἰνεέσθω αἰνέεσθον αἰνεέσθων   αἰνέεσθε αἰνεέσθων
active middle/passive
infinitive αἰνέειν αἰνέεσθαι
participle m αἰνέων αἰνεόμενος
f αἰνέουσᾰ αἰνεομένη
n αἰνέον αἰνεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: αἰνῶ, αἰνοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative αἰνῶ αἰνεῖς αἰνεῖ αἰνεῖτον αἰνεῖτον αἰνοῦμεν αἰνεῖτε αἰνοῦσῐ(ν)
subjunctive αἰνῶ αἰνῇς αἰνῇ αἰνῆτον αἰνῆτον αἰνῶμεν αἰνῆτε αἰνῶσῐ(ν)
optative αἰνοίην,
αἰνοῖμῐ 		αἰνοίης,
αἰνοῖς 		αἰνοίη,
αἰνοῖ 		αἰνοῖτον,
αἰνοίητον 		αἰνοίτην,
αἰνοιήτην 		αἰνοῖμεν,
αἰνοίημεν 		αἰνοῖτε,
αἰνοίητε 		αἰνοῖεν,
αἰνοίησᾰν
imperative   αἴνει αἰνείτω αἰνεῖτον αἰνείτων   αἰνεῖτε αἰνούντων
middle/
passive 		indicative αἰνοῦμαι αἰνεῖ,
αἰνῇ 		αἰνεῖται αἰνεῖσθον αἰνεῖσθον αἰνούμεθᾰ αἰνεῖσθε αἰνοῦνται
subjunctive αἰνῶμαι αἰνῇ αἰνῆται αἰνῆσθον αἰνῆσθον αἰνώμεθᾰ αἰνῆσθε αἰνῶνται
optative αἰνοίμην αἰνοῖο αἰνοῖτο αἰνοῖσθον αἰνοίσθην αἰνοίμεθᾰ αἰνοῖσθε αἰνοῖντο
imperative   αἰνοῦ αἰνείσθω αἰνεῖσθον αἰνείσθων   αἰνεῖσθε αἰνείσθων
active middle/passive
infinitive αἰνεῖν αἰνεῖσθαι
participle m αἰνῶν αἰνούμενος
f αἰνοῦσᾰ αἰνουμένη
n αἰνοῦν αἰνούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ᾔνεον, ᾐνεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾔνεον ᾔνεες ᾔνεε(ν) ᾐνέετον ᾐνεέτην ᾐνέομεν ᾐνέετε ᾔνεον
middle/
passive 		indicative ᾐνεόμην ᾐνέου ᾐνέετο ᾐνέεσθον ᾐνεέσθην ᾐνεόμεθᾰ ᾐνέεσθε ᾐνέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ᾔνουν, ᾐνούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾔνουν ᾔνεις ᾔνει ᾐνεῖτον ᾐνείτην ᾐνοῦμεν ᾐνεῖτε ᾔνουν
middle/
passive 		indicative ᾐνούμην ᾐνοῦ ᾐνεῖτο ᾐνεῖσθον ᾐνείσθην ᾐνούμεθᾰ ᾐνεῖσθε ᾐνοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: αἴνεον, αἰνεόμην (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative αἴνεον αἴνεες αἴνεε(ν) αἰνέετον αἰνεέτην αἰνέομεν αἰνέετε αἴνεον
middle/
passive 		indicative αἰνεόμην αἰνέου αἰνέετο αἰνέεσθον αἰνεέσθην αἰνεόμεθᾰ αἰνέεσθε αἰνέοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: αἰνέσω, αἰνέσομαι, αἰνεθήσομαι (Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative αἰνέσω αἰνέσεις αἰνέσει αἰνέσετον αἰνέσετον αἰνέσομεν αἰνέσετε αἰνέσουσῐ(ν)
optative αἰνέσοιμῐ αἰνέσοις αἰνέσοι αἰνέσοιτον αἰνεσοίτην αἰνέσοιμεν αἰνέσοιτε αἰνέσοιεν
middle indicative αἰνέσομαι αἰνέσῃ,
αἰνέσει 		αἰνέσεται αἰνέσεσθον αἰνέσεσθον αἰνεσόμεθᾰ αἰνέσεσθε αἰνέσονται
optative αἰνεσοίμην αἰνέσοιο αἰνέσοιτο αἰνέσοισθον αἰνεσοίσθην αἰνεσοίμεθᾰ αἰνέσοισθε αἰνέσοιντο
passive indicative αἰνεθήσομαι αἰνεθήσῃ αἰνεθήσεται αἰνεθήσεσθον αἰνεθήσεσθον αἰνεθησόμεθᾰ αἰνεθήσεσθε αἰνεθήσονται
optative αἰνεθησοίμην αἰνεθήσοιο αἰνεθήσοιτο αἰνεθήσοισθον αἰνεθησοίσθην αἰνεθησοίμεθᾰ αἰνεθήσοισθε αἰνεθήσοιντο
active middle passive
infinitive αἰνέσειν αἰνέσεσθαι αἰνεθήσεσθαι
participle m αἰνέσων αἰνεσόμενος αἰνεθησόμενος
f αἰνέσουσᾰ αἰνεσομένη αἰνεθησομένη
n αἰνέσον αἰνεσόμενον αἰνεθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: αἰνήσω (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative αἰνήσω αἰνήσεις αἰνήσει αἰνήσετον αἰνήσετον αἰνήσομεν αἰνήσετε αἰνήσουσῐ(ν)
optative αἰνήσοιμῐ αἰνήσοισ(θᾰ) αἰνήσοι αἰνήσοιτον αἰνησοίτην αἰνήσοιμεν αἰνήσοιτε αἰνήσοιεν
active
infinitive αἰνήσειν/αἰνησέμεν(αι)/αἰνησμέναι
participle m αἰνήσων
f αἰνήσουσᾰ
n αἰνῆσον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ᾔνησᾰ, ᾐνησᾰ́μην, ᾐνήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾔνησᾰ ᾔνησᾰς ᾔνησε(ν) ᾐνήσᾰτον ᾐνησᾰ́την ᾐνήσᾰμεν ᾐνήσᾰτε ᾔνησᾰν
subjunctive αἰνήσω αἰνήσῃς αἰνήσῃ αἰνήσητον αἰνήσητον αἰνήσωμεν αἰνήσητε αἰνήσωσῐ(ν)
optative αἰνήσαιμῐ αἰνήσειᾰς,
αἰνήσαις 		αἰνήσειε(ν),
αἰνήσαι 		αἰνήσαιτον αἰνησαίτην αἰνήσαιμεν αἰνήσαιτε αἰνήσειᾰν,
αἰνήσαιεν
imperative   αἴνησον αἰνησᾰ́τω αἰνήσᾰτον αἰνησᾰ́των   αἰνήσᾰτε αἰνησᾰ́ντων
middle indicative ᾐνησᾰ́μην ᾐνήσω ᾐνήσᾰτο ᾐνήσᾰσθον ᾐνησᾰ́σθην ᾐνησᾰ́μεθᾰ ᾐνήσᾰσθε ᾐνήσᾰντο
subjunctive αἰνήσωμαι αἰνήσῃ αἰνήσηται αἰνήσησθον αἰνήσησθον αἰνησώμεθᾰ αἰνήσησθε αἰνήσωνται
optative αἰνησαίμην αἰνήσαιο αἰνήσαιτο αἰνήσαισθον αἰνησαίσθην αἰνησαίμεθᾰ αἰνήσαισθε αἰνήσαιντο
imperative   αἴνησαι αἰνησᾰ́σθω αἰνήσᾰσθον αἰνησᾰ́σθων   αἰνήσᾰσθε αἰνησᾰ́σθων
passive indicative ᾐνήθην ᾐνήθης ᾐνήθη ᾐνήθητον ᾐνηθήτην ᾐνήθημεν ᾐνήθητε ᾐνήθησᾰν
subjunctive αἰνηθῶ αἰνηθῇς αἰνηθῇ αἰνηθῆτον αἰνηθῆτον αἰνηθῶμεν αἰνηθῆτε αἰνηθῶσῐ(ν)
optative αἰνηθείην αἰνηθείης αἰνηθείη αἰνηθεῖτον,
αἰνηθείητον 		αἰνηθείτην,
αἰνηθειήτην 		αἰνηθεῖμεν,
αἰνηθείημεν 		αἰνηθεῖτε,
αἰνηθείητε 		αἰνηθεῖεν,
αἰνηθείησᾰν
imperative   αἰνήθητῐ αἰνηθήτω αἰνήθητον αἰνηθήτων   αἰνήθητε αἰνηθέντων
active middle passive
infinitive αἰνῆσαι αἰνήσᾰσθαι αἰνηθῆναι
participle m αἰνήσᾱς αἰνησᾰ́μενος αἰνηθείς
f αἰνήσᾱσᾰ αἰνησᾰμένη αἰνηθεῖσᾰ
n αἰνῆσᾰν αἰνησᾰ́μενον αἰνηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: αἴνησᾰ, αἰνησᾰ́μᾱν, αἰνήθην (Doric)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative αἴνησᾰ αἴνησᾰς αἴνησε(ν) αἰνήσᾰτον αἰνησᾰ́τᾱν αἰνήσᾰμες αἰνήσᾰτε αἴνησᾰν
subjunctive αἰνήσω αἰνήσῃς αἰνήσῃ αἰνήσητον αἰνήσητον αἰνήσωμες αἰνήσητε αἰνησέωντῐ
optative αἰνήσαιμῐ αἰνήσαις αἰνήσαι αἰνησεῖτον αἰνησείτᾱν αἰνησεῖμες αἰνησεῖτε αἰνησεῖεν
imperative   αἴνησον αἰνησᾰ́τω αἰνήσᾰτον αἰνησᾰ́των   αἰνήσᾰτε αἰνησᾰ́ντω
middle indicative αἰνησᾰ́μᾱν αἰνήσω αἰνήσᾰτο αἰνήσᾰσθον αἰνησᾰ́σθᾱν αἰνησᾰ́μεθᾰ αἰνήσᾰσθε αἰνήσᾰντο
subjunctive αἰνήσωμαι αἰνήσηαι αἰνήσηται αἰνήσησθον αἰνήσησθον αἰνησώμεθᾰ αἰνήσησθε αἰνήσωνται
optative αἰνησαίμᾱν αἰνήσαιο αἰνήσαιτο αἰνήσαισθον αἰνησαίσθᾱν αἰνησαίμεθᾰ αἰνήσαισθε αἰνήσαιντο
imperative   αἴνησαι αἰνησᾰ́σθω αἰνήσᾰσθον αἰνησᾰ́σθων   αἰνήσᾰσθε αἰνησᾰ́σθων
passive indicative αἰνήθην αἰνήθης αἰνήθη αἰνήθητον αἰνηθήτᾱν αἰνήθημες αἰνήθητε αἴνηθεν
subjunctive αἰνηθῶ αἰνηθῇς αἰνηθῇ αἰνηθῆτον αἰνηθῆτον αἰνηθῶμες αἰνηθῆτε αἰνηθῶσῐ(ν)
optative αἰνηθείην αἰνηθείης αἰνηθείη αἰνηθεῖτον,
αἰνηθείητον 		αἰνηθείτην,
αἰνηθειήτᾱν 		αἰνηθεῖμεν,
αἰνηθείημες 		αἰνηθεῖτε,
αἰνηθείητε 		αἰνηθεῖεν,
αἰνηθείησᾰν
imperative   αἰνήθητῐ αἰνηθήτω αἰνήθητον αἰνηθήτων   αἰνήθητε αἰνηθέντων
active middle passive
infinitive αἰνησῆμεν αἰνήσᾰσθαι αἰνηθῆναι
participle m αἰνήσᾱς αἰνησᾰ́μενος αἰνηθείς
f αἰνήσᾱσᾰ αἰνησᾰμένᾱ αἰνηθεῖσᾰ
n αἰνῆσᾰν αἰνησᾰ́μενον αἰνηθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ᾔνεσᾰ, ᾐνεσᾰ́μην, ᾐνέθην (Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾔνεσᾰ ᾔνεσᾰς ᾔνεσε(ν) ᾐνέσᾰτον ᾐνεσᾰ́την ᾐνέσᾰμεν ᾐνέσᾰτε ᾔνεσᾰν
subjunctive αἰνέσω αἰνέσῃς αἰνέσῃ αἰνέσητον αἰνέσητον αἰνέσωμεν αἰνέσητε αἰνέσωσῐ(ν)
optative αἰνέσαιμῐ αἰνέσειᾰς,
αἰνέσαις 		αἰνέσειε(ν),
αἰνέσαι 		αἰνέσαιτον αἰνεσαίτην αἰνέσαιμεν αἰνέσαιτε αἰνέσειᾰν,
αἰνέσαιεν
imperative   αἴνεσον αἰνεσᾰ́τω αἰνέσᾰτον αἰνεσᾰ́των   αἰνέσᾰτε αἰνεσᾰ́ντων
middle indicative ᾐνεσᾰ́μην ᾐνέσω ᾐνέσᾰτο ᾐνέσᾰσθον ᾐνεσᾰ́σθην ᾐνεσᾰ́μεθᾰ ᾐνέσᾰσθε ᾐνέσᾰντο
subjunctive αἰνέσωμαι αἰνέσῃ αἰνέσηται αἰνέσησθον αἰνέσησθον αἰνεσώμεθᾰ αἰνέσησθε αἰνέσωνται
optative αἰνεσαίμην αἰνέσαιο αἰνέσαιτο αἰνέσαισθον αἰνεσαίσθην αἰνεσαίμεθᾰ αἰνέσαισθε αἰνέσαιντο
imperative   αἴνεσαι αἰνεσᾰ́σθω αἰνέσᾰσθον αἰνεσᾰ́σθων   αἰνέσᾰσθε αἰνεσᾰ́σθων
passive indicative ᾐνέθην ᾐνέθης ᾐνέθη ᾐνέθητον ᾐνεθήτην ᾐνέθημεν ᾐνέθητε ᾐνέθησᾰν
subjunctive αἰνεθῶ αἰνεθῇς αἰνεθῇ αἰνεθῆτον αἰνεθῆτον αἰνεθῶμεν αἰνεθῆτε αἰνεθῶσῐ(ν)
optative αἰνεθείην αἰνεθείης αἰνεθείη αἰνεθεῖτον,
αἰνεθείητον 		αἰνεθείτην,
αἰνεθειήτην 		αἰνεθεῖμεν,
αἰνεθείημεν 		αἰνεθεῖτε,
αἰνεθείητε 		αἰνεθεῖεν,
αἰνεθείησᾰν
imperative   αἰνέθητῐ αἰνεθήτω αἰνέθητον αἰνεθήτων   αἰνέθητε αἰνεθέντων
active middle passive
infinitive αἰνέσαι αἰνέσᾰσθαι αἰνεθῆναι
participle m αἰνέσᾱς αἰνεσᾰ́μενος αἰνεθείς
f αἰνέσᾱσᾰ αἰνεσᾰμένη αἰνεθεῖσᾰ
n αἰνέσᾰν αἰνεσᾰ́μενον αἰνεθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: αἴνεσᾰ, αἰνεσᾰ́μην, αἰνέθην (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative αἴνεσᾰ αἴνεσᾰς αἴνεσε(ν) αἰνέσᾰτον αἰνεσᾰ́την αἰνέσᾰμεν αἰνέσᾰτε αἴνεσᾰν
subjunctive αἰνέσω αἰνέσῃς αἰνέσῃ αἰνέσητον αἰνέσητον αἰνέσωμεν αἰνέσητε αἰνέσωσῐ(ν)
optative αἰνέσαιμῐ αἰνέσειᾰς,
αἰνέσαις 		αἰνέσειε(ν),
αἰνέσαι 		αἰνεσεῖτον αἰνεσείτην αἰνεσεῖμεν αἰνεσεῖτε αἰνεσεῖεν
imperative   αἴνεσον αἰνεσᾰ́τω αἰνέσᾰτον αἰνεσᾰ́των   αἰνέσᾰτε αἰνεσᾰ́ντων
middle indicative αἰνεσᾰ́μην αἰνέσω αἰνέσᾰτο αἰνέσᾰσθον αἰνεσᾰ́σθην αἰνεσᾰ́μεθᾰ αἰνέσᾰσθε αἰνέσᾰντο
subjunctive αἰνέσωμαι αἰνέσηαι αἰνέσηται αἰνέσησθον αἰνέσησθον αἰνεσώμεθᾰ αἰνέσησθε αἰνέσωνται
optative αἰνεσαίμην αἰνέσαιο αἰνέσαιτο αἰνέσαισθον αἰνεσαίσθην αἰνεσαίμεθᾰ αἰνέσαισθε αἰνεσαίᾰτο
imperative   αἴνεσαι αἰνεσᾰ́σθω αἰνέσᾰσθον αἰνεσᾰ́σθων   αἰνέσᾰσθε αἰνεσᾰ́σθων
passive indicative αἰνέθην αἰνέθης αἰνέθη αἰνέθητον αἰνεθήτην αἰνέθημεν αἰνέθητε αἰνέθησᾰν
subjunctive αἰνεθῶ αἰνεθῇς αἰνεθῇ αἰνεθῆτον αἰνεθῆτον αἰνεθῶμεν αἰνεθῆτε αἰνεθῶσῐ(ν)
optative αἰνεθείην αἰνεθείης αἰνεθείη αἰνεθεῖτον,
αἰνεθείητον 		αἰνεθείτην,
αἰνεθειήτην 		αἰνεθεῖμεν,
αἰνεθείημεν 		αἰνεθεῖτε,
αἰνεθείητε 		αἰνέθειεν,
αἰνεθείησᾰν
imperative   αἰνέθητῐ αἰνεθήτω αἰνέθητον αἰνεθήτων   αἰνέθητε αἰνεθέντων
active middle passive
infinitive αἰνέσαι αἰνέσᾰσθαι αἰνεθῆναι
participle m αἰνέσᾱς αἰνεσᾰ́μενος αἰνεθείς
f αἰνέσᾱσᾰ αἰνεσᾰμένη αἰνεθεῖσᾰ
n αἰνέσᾰν αἰνεσᾰ́μενον αἰνεθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ᾔνεκᾰ, ᾔνημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾔνεκᾰ ᾔνεκᾰς ᾔνεκε(ν) ᾐνέκᾰτον ᾐνέκᾰτον ᾐνέκᾰμεν ᾐνέκᾰτε ᾐνέκᾱσῐ(ν)
subjunctive ᾐνέκω ᾐνέκῃς ᾐνέκῃ ᾐνέκητον ᾐνέκητον ᾐνέκωμεν ᾐνέκητε ᾐνέκωσῐ(ν)
optative ᾐνέκοιμῐ,
ᾐνεκοίην 		ᾐνέκοις,
ᾐνεκοίης 		ᾐνέκοι,
ᾐνεκοίη 		ᾐνέκοιτον ᾐνεκοίτην ᾐνέκοιμεν ᾐνέκοιτε ᾐνέκοιεν
imperative   ᾔνεκε ᾐνεκέτω ᾐνέκετον ᾐνεκέτων   ᾐνέκετε ᾐνεκόντων
middle/
passive 		indicative ᾔνημαι ᾔνησαι ᾔνηται ᾔνησθον ᾔνησθον ᾐνήμεθᾰ ᾔνησθε ᾔνηνται
subjunctive ᾐνημένος ὦ ᾐνημένος ᾖς ᾐνημένος ᾖ ᾐνημένω ἦτον ᾐνημένω ἦτον ᾐνημένοι ὦμεν ᾐνημένοι ἦτε ᾐνημένοι ὦσῐ(ν)
optative ᾐνημένος εἴην ᾐνημένος εἴης ᾐνημένος εἴη ᾐνημένω εἴητον/εἶτον ᾐνημένω εἰήτην/εἴτην ᾐνημένοι εἴημεν/εἶμεν ᾐνημένοι εἴητε/εἶτε ᾐνημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ᾔνησο ᾐνήσθω ᾔνησθον ᾐνήσθων   ᾔνησθε ᾐνήσθων
active middle/passive
infinitive ᾐνεκέναι ᾐνῆσθαι
participle m ᾐνεκώς ᾐνημένος
f ᾐνεκυῖᾰ ᾐνημένη
n ᾐνεκός ᾐνημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

Wikious
Boobota
Sagapedia