βαλλίζω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word βαλλίζω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word βαλλίζω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say βαλλίζω in singular and plural. Everything you need to know about the word βαλλίζω you have here. The definition of the word βαλλίζω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofβαλλίζω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *gʷl̥H-id-yé-, from *gʷelH- (“to throw”). By surface analysis, βάλλω (bállō) +‎ -ίζω (-ízō).

Pronunciation

 

Verb

βαλλίζω • (ballízō)

  1. (Magna Graecia) to dance, jump about

Conjugation

   Present: βαλλίζω, βαλλίζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βαλλίζω βαλλίζεις βαλλίζει βαλλίζετον βαλλίζετον βαλλίζομεν βαλλίζετε βαλλίζουσῐ(ν)
subjunctive βαλλίζω βαλλίζῃς βαλλίζῃ βαλλίζητον βαλλίζητον βαλλίζωμεν βαλλίζητε βαλλίζωσῐ(ν)
optative βαλλίζοιμῐ βαλλίζοις βαλλίζοι βαλλίζοιτον βαλλιζοίτην βαλλίζοιμεν βαλλίζοιτε βαλλίζοιεν
imperative   βάλλιζε βαλλιζέτω βαλλίζετον βαλλιζέτων   βαλλίζετε βαλλιζόντων
middle/
passive 		indicative βαλλίζομαι βαλλίζῃ,
βαλλίζει 		βαλλίζεται βαλλίζεσθον βαλλίζεσθον βαλλιζόμεθᾰ βαλλίζεσθε βαλλίζονται
subjunctive βαλλίζωμαι βαλλίζῃ βαλλίζηται βαλλίζησθον βαλλίζησθον βαλλιζώμεθᾰ βαλλίζησθε βαλλίζωνται
optative βαλλιζοίμην βαλλίζοιο βαλλίζοιτο βαλλίζοισθον βαλλιζοίσθην βαλλιζοίμεθᾰ βαλλίζοισθε βαλλίζοιντο
imperative   βαλλίζου βαλλιζέσθω βαλλίζεσθον βαλλιζέσθων   βαλλίζεσθε βαλλιζέσθων
active middle/passive
infinitive βαλλίζειν βαλλίζεσθαι
participle m βαλλίζων βαλλιζόμενος
f βαλλίζουσᾰ βαλλιζομένη
n βαλλῖζον βαλλιζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐβάλλιζον, ἐβαλλιζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐβάλλιζον ἐβάλλιζες ἐβάλλιζε(ν) ἐβαλλίζετον ἐβαλλιζέτην ἐβαλλίζομεν ἐβαλλίζετε ἐβάλλιζον
middle/
passive 		indicative ἐβαλλιζόμην ἐβαλλίζου ἐβαλλίζετο ἐβαλλίζεσθον ἐβαλλιζέσθην ἐβαλλιζόμεθᾰ ἐβαλλίζεσθε ἐβαλλίζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: βαλλιέω, βαλλιέομαι, βαλλισθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βαλλιέω βαλλιέεις βαλλιέει βαλλιέετον βαλλιέετον βαλλιέομεν βαλλιέετε βαλλιέουσῐ(ν)
optative βαλλιέοιμῐ βαλλιέοις βαλλιέοι βαλλιέοιτον βαλλιεοίτην βαλλιέοιμεν βαλλιέοιτε βαλλιέοιεν
middle indicative βαλλιέομαι βαλλιέῃ,
βαλλιέει 		βαλλιέεται βαλλιέεσθον βαλλιέεσθον βαλλιεόμεθᾰ βαλλιέεσθε βαλλιέονται
optative βαλλιεοίμην βαλλιέοιο βαλλιέοιτο βαλλιέοισθον βαλλιεοίσθην βαλλιεοίμεθᾰ βαλλιέοισθε βαλλιέοιντο
passive indicative βαλλισθήσομαι βαλλισθήσῃ βαλλισθήσεται βαλλισθήσεσθον βαλλισθήσεσθον βαλλισθησόμεθᾰ βαλλισθήσεσθε βαλλισθήσονται
optative βαλλισθησοίμην βαλλισθήσοιο βαλλισθήσοιτο βαλλισθήσοισθον βαλλισθησοίσθην βαλλισθησοίμεθᾰ βαλλισθήσοισθε βαλλισθήσοιντο
active middle passive
infinitive βαλλιέειν βαλλιέεσθαι βαλλισθήσεσθαι
participle m βαλλιέων βαλλιεόμενος βαλλισθησόμενος
f βαλλιέουσᾰ βαλλιεομένη βαλλισθησομένη
n βαλλιέον βαλλιεόμενον βαλλισθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: βαλλιῶ, βαλλιοῦμαι, βαλλισθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βαλλιῶ βαλλιεῖς βαλλιεῖ βαλλιεῖτον βαλλιεῖτον βαλλιοῦμεν βαλλιεῖτε βαλλιοῦσῐ(ν)
optative βαλλιοίην,
βαλλιοῖμῐ 		βαλλιοίης,
βαλλιοῖς 		βαλλιοίη,
βαλλιοῖ 		βαλλιοῖτον,
βαλλιοίητον 		βαλλιοίτην,
βαλλιοιήτην 		βαλλιοῖμεν,
βαλλιοίημεν 		βαλλιοῖτε,
βαλλιοίητε 		βαλλιοῖεν,
βαλλιοίησᾰν
middle indicative βαλλιοῦμαι βαλλιῇ βαλλιεῖται βαλλιεῖσθον βαλλιεῖσθον βαλλιούμεθᾰ βαλλιεῖσθε βαλλιοῦνται
optative βαλλιοίμην βαλλιοῖο βαλλιοῖτο βαλλιοῖσθον βαλλιοίσθην βαλλιοίμεθᾰ βαλλιοῖσθε βαλλιοῖντο
passive indicative βαλλισθήσομαι βαλλισθήσῃ βαλλισθήσεται βαλλισθήσεσθον βαλλισθήσεσθον βαλλισθησόμεθᾰ βαλλισθήσεσθε βαλλισθήσονται
optative βαλλισθησοίμην βαλλισθήσοιο βαλλισθήσοιτο βαλλισθήσοισθον βαλλισθησοίσθην βαλλισθησοίμεθᾰ βαλλισθήσοισθε βαλλισθήσοιντο
active middle passive
infinitive βαλλιεῖν βαλλιεῖσθαι βαλλισθήσεσθαι
participle m βαλλιῶν βαλλιούμενος βαλλισθησόμενος
f βαλλιοῦσᾰ βαλλιουμένη βαλλισθησομένη
n βαλλιοῦν βαλλιούμενον βαλλισθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐβάλλισᾰ, ἐβαλλισᾰ́μην, ἐβαλλίσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐβάλλισᾰ ἐβάλλισᾰς ἐβάλλισε(ν) ἐβαλλίσᾰτον ἐβαλλισᾰ́την ἐβαλλίσᾰμεν ἐβαλλίσᾰτε ἐβάλλισᾰν
subjunctive βαλλίσω βαλλίσῃς βαλλίσῃ βαλλίσητον βαλλίσητον βαλλίσωμεν βαλλίσητε βαλλίσωσῐ(ν)
optative βαλλίσαιμῐ βαλλίσειᾰς,
βαλλίσαις 		βαλλίσειε(ν),
βαλλίσαι 		βαλλίσαιτον βαλλισαίτην βαλλίσαιμεν βαλλίσαιτε βαλλίσειᾰν,
βαλλίσαιεν
imperative   βάλλισον βαλλισᾰ́τω βαλλίσᾰτον βαλλισᾰ́των   βαλλίσᾰτε βαλλισᾰ́ντων
middle indicative ἐβαλλισᾰ́μην ἐβαλλίσω ἐβαλλίσᾰτο ἐβαλλίσᾰσθον ἐβαλλισᾰ́σθην ἐβαλλισᾰ́μεθᾰ ἐβαλλίσᾰσθε ἐβαλλίσᾰντο
subjunctive βαλλίσωμαι βαλλίσῃ βαλλίσηται βαλλίσησθον βαλλίσησθον βαλλισώμεθᾰ βαλλίσησθε βαλλίσωνται
optative βαλλισαίμην βαλλίσαιο βαλλίσαιτο βαλλίσαισθον βαλλισαίσθην βαλλισαίμεθᾰ βαλλίσαισθε βαλλίσαιντο
imperative   βάλλισαι βαλλισᾰ́σθω βαλλίσᾰσθον βαλλισᾰ́σθων   βαλλίσᾰσθε βαλλισᾰ́σθων
passive indicative ἐβαλλίσθην ἐβαλλίσθης ἐβαλλίσθη ἐβαλλίσθητον ἐβαλλισθήτην ἐβαλλίσθημεν ἐβαλλίσθητε ἐβαλλίσθησᾰν
subjunctive βαλλισθῶ βαλλισθῇς βαλλισθῇ βαλλισθῆτον βαλλισθῆτον βαλλισθῶμεν βαλλισθῆτε βαλλισθῶσῐ(ν)
optative βαλλισθείην βαλλισθείης βαλλισθείη βαλλισθεῖτον,
βαλλισθείητον 		βαλλισθείτην,
βαλλισθειήτην 		βαλλισθεῖμεν,
βαλλισθείημεν 		βαλλισθεῖτε,
βαλλισθείητε 		βαλλισθεῖεν,
βαλλισθείησᾰν
imperative   βαλλίσθητῐ βαλλισθήτω βαλλίσθητον βαλλισθήτων   βαλλίσθητε βαλλισθέντων
active middle passive
infinitive βαλλῖσαι βαλλίσᾰσθαι βαλλισθῆναι
participle m βαλλίσᾱς βαλλισᾰ́μενος βαλλισθείς
f βαλλίσᾱσᾰ βαλλισᾰμένη βαλλισθεῖσᾰ
n βαλλῖσᾰν βαλλισᾰ́μενον βαλλισθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: βεβάλλικᾰ, βεβάλλισμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βεβάλλικᾰ βεβάλλικᾰς βεβάλλικε(ν) βεβαλλίκᾰτον βεβαλλίκᾰτον βεβαλλίκᾰμεν βεβαλλίκᾰτε βεβαλλίκᾱσῐ(ν)
subjunctive βεβαλλίκω βεβαλλίκῃς βεβαλλίκῃ βεβαλλίκητον βεβαλλίκητον βεβαλλίκωμεν βεβαλλίκητε βεβαλλίκωσῐ(ν)
optative βεβαλλίκοιμῐ,
βεβαλλικοίην 		βεβαλλίκοις,
βεβαλλικοίης 		βεβαλλίκοι,
βεβαλλικοίη 		βεβαλλίκοιτον βεβαλλικοίτην βεβαλλίκοιμεν βεβαλλίκοιτε βεβαλλίκοιεν
imperative   βεβάλλικε βεβαλλικέτω βεβαλλίκετον βεβαλλικέτων   βεβαλλίκετε βεβαλλικόντων
middle/
passive 		indicative βεβάλλισμαι βεβάλλισαι βεβάλλισται βεβάλλισθον βεβάλλισθον βεβαλλίσμεθᾰ βεβάλλισθε βεβαλλίσᾰται
subjunctive βεβαλλισμένος ὦ βεβαλλισμένος ᾖς βεβαλλισμένος ᾖ βεβαλλισμένω ἦτον βεβαλλισμένω ἦτον βεβαλλισμένοι ὦμεν βεβαλλισμένοι ἦτε βεβαλλισμένοι ὦσῐ(ν)
optative βεβαλλισμένος εἴην βεβαλλισμένος εἴης βεβαλλισμένος εἴη βεβαλλισμένω εἴητον/εἶτον βεβαλλισμένω εἰήτην/εἴτην βεβαλλισμένοι εἴημεν/εἶμεν βεβαλλισμένοι εἴητε/εἶτε βεβαλλισμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   βεβάλλισο βεβαλλίσθω βεβάλλισθον βεβαλλίσθων   βεβάλλισθε βεβαλλίσθων
active middle/passive
infinitive βεβαλλικέναι βεβαλλῖσθαι
participle m βεβαλλικώς βεβαλλισμένος
f βεβαλλικυῖᾰ βεβαλλισμένη
n βεβαλλικός βεβαλλισμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐβεβαλλίκειν, ἐβεβαλλίσμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐβεβαλλίκειν,
ἐβεβαλλίκη 		ἐβεβαλλίκεις,
ἐβεβαλλίκης 		ἐβεβαλλίκει(ν) ἐβεβαλλίκετον ἐβεβαλλικέτην ἐβεβαλλίκεμεν ἐβεβαλλίκετε ἐβεβαλλίκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐβεβαλλίσμην ἐβεβάλλισο ἐβεβάλλιστο ἐβεβάλλισθον ἐβεβαλλίσθην ἐβεβαλλίσμεθᾰ ἐβεβάλλισθε ἐβεβαλλίσᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

Wikious
Boobota
Sagapedia