βεβιασμένος

Ancient Greek

Etymology

Participle of βεβῐ́ᾰσμαι, passive perfect of βῐάζω (biázō, “I use force”), with reduplication β-ε-βιασ-μένος > βεβιασμένος.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /be.bi.az.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /be.bi.azˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /βe.βi.azˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ve.vi.azˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ve.vi.azˈme.nos/

Participle

βεβιασμένος • (bebiasménos) m (feminine βεβῐᾰσμένη, neuter βεβῐᾰσμένον); first/second declension

forced

Inflection

First and second declension of βεβῐᾰσμένος; βεβῐᾰσμένη; βεβῐᾰσμένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	βεβῐᾰσμένος bebiasménos	βεβῐᾰσμένη bebiasménē	βεβῐᾰσμένον bebiasménon	βεβῐᾰσμένω bebiasménō	βεβῐᾰσμένᾱ bebiasménā	βεβῐᾰσμένω bebiasménō	βεβῐᾰσμένοι bebiasménoi	βεβῐᾰσμέναι bebiasménai	βεβῐᾰσμένᾰ bebiasména
Genitive	βεβῐᾰσμένου bebiasménou	βεβῐᾰσμένης bebiasménēs	βεβῐᾰσμένου bebiasménou	βεβῐᾰσμένοιν bebiasménoin	βεβῐᾰσμέναιν bebiasménain	βεβῐᾰσμένοιν bebiasménoin	βεβῐᾰσμένων bebiasménōn	βεβῐᾰσμένων bebiasménōn	βεβῐᾰσμένων bebiasménōn
Dative	βεβῐᾰσμένῳ bebiasménōi	βεβῐᾰσμένῃ bebiasménēi	βεβῐᾰσμένῳ bebiasménōi	βεβῐᾰσμένοιν bebiasménoin	βεβῐᾰσμέναιν bebiasménain	βεβῐᾰσμένοιν bebiasménoin	βεβῐᾰσμένοις bebiasménois	βεβῐᾰσμέναις bebiasménais	βεβῐᾰσμένοις bebiasménois
Accusative	βεβῐᾰσμένον bebiasménon	βεβῐᾰσμένην bebiasménēn	βεβῐᾰσμένον bebiasménon	βεβῐᾰσμένω bebiasménō	βεβῐᾰσμένᾱ bebiasménā	βεβῐᾰσμένω bebiasménō	βεβῐᾰσμένους bebiasménous	βεβῐᾰσμένᾱς bebiasménās	βεβῐᾰσμένᾰ bebiasména
Vocative	βεβῐᾰσμένε bebiasméne	βεβῐᾰσμένη bebiasménē	βεβῐᾰσμένον bebiasménon	βεβῐᾰσμένω bebiasménō	βεβῐᾰσμένᾱ bebiasménā	βεβῐᾰσμένω bebiasménō	βεβῐᾰσμένοι bebiasménoi	βεβῐᾰσμέναι bebiasménai	βεβῐᾰσμένᾰ bebiasména
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	βεβῐᾰσμένως bebiasménōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ Greek: βεβιασμένος (veviasménos), βιασμένος (viasménos) (learned)

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek βεβῐᾰσμένος (bebiasménos). Formal perfect participle of βιάζομαι (viázomai), passive voice of βιάζω² ("Ι rush"). It retains the ancient reduplication βε-β...-.

Pronunciation

IPA^(key): /ve.vi.aˈzme.nos/
Hyphenation: βε‧βι‧α‧σμέ‧νος

Participle

βεβιασμένος • (veviasménos) m (feminine βεβιασμένη, neuter βεβιασμένο)

hurried, rushed

Usage notes

See also the corresponding standard Modern Greek participle βιασμένος (viasménos, “raped”) from βιάζω¹ ("Ι rape")

Declension

Declension of βεβιασμένος

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	βεβιασμένος •	βεβιασμένη •	βεβιασμένο •	βεβιασμένοι •	βεβιασμένες •	βεβιασμένα •
genitive	βεβιασμένου •	βεβιασμένης •	βεβιασμένου •	βεβιασμένων •	βεβιασμένων •	βεβιασμένων •
accusative	βεβιασμένο •	βεβιασμένη •	βεβιασμένο •	βεβιασμένους •	βεβιασμένες •	βεβιασμένα •
vocative	βεβιασμένε •	βεβιασμένη •	βεβιασμένο •	βεβιασμένοι •	βεβιασμένες •	βεβιασμένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο βεβιασμένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο βεβιασμένος, etc.)

References

^ βεβιασμένος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής , 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.

[1] βεβιασμένος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής , 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.

βεβιασμένος

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Participle

Inflection

Descendants

Greek

Etymology

Pronunciation

Participle

Usage notes

Declension

References

Wikious

Boobota

Sagapedia