βεβιασμένος

Hello, you have come here looking for the meaning of the word βεβιασμένος. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word βεβιασμένος, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say βεβιασμένος in singular and plural. Everything you need to know about the word βεβιασμένος you have here. The definition of the word βεβιασμένος will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofβεβιασμένος, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

Participle of βεβῐ́ᾰσμαι, passive perfect of βῐάζω (bĭázō, “I use force”), with reduplication β-ε-βιασ-μένος > βεβιασμένος.

Pronunciation

 

Participle

βεβιασμένος • (bebiasménos) m (feminine βεβῐᾰσμένη, neuter βεβῐᾰσμένον); first/second declension

  1. forced

Inflection

First and second declension of βεβῐᾰσμένος; βεβῐᾰσμένη; βεβῐᾰσμένον (Attic)
Number Singular Dual Plural
Case/Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative βεβῐᾰσμένος
bebĭăsménos 		βεβῐᾰσμένη
bebĭăsménē 		βεβῐᾰσμένον
bebĭăsménon 		βεβῐᾰσμένω
bebĭăsménō 		βεβῐᾰσμένᾱ
bebĭăsménā 		βεβῐᾰσμένω
bebĭăsménō 		βεβῐᾰσμένοι
bebĭăsménoi 		βεβῐᾰσμέναι
bebĭăsménai 		βεβῐᾰσμένᾰ
bebĭăsménă
Genitive βεβῐᾰσμένου
bebĭăsménou 		βεβῐᾰσμένης
bebĭăsménēs 		βεβῐᾰσμένου
bebĭăsménou 		βεβῐᾰσμένοιν
bebĭăsménoin 		βεβῐᾰσμέναιν
bebĭăsménain 		βεβῐᾰσμένοιν
bebĭăsménoin 		βεβῐᾰσμένων
bebĭăsménōn 		βεβῐᾰσμένων
bebĭăsménōn 		βεβῐᾰσμένων
bebĭăsménōn
Dative βεβῐᾰσμένῳ
bebĭăsménōi 		βεβῐᾰσμένῃ
bebĭăsménēi 		βεβῐᾰσμένῳ
bebĭăsménōi 		βεβῐᾰσμένοιν
bebĭăsménoin 		βεβῐᾰσμέναιν
bebĭăsménain 		βεβῐᾰσμένοιν
bebĭăsménoin 		βεβῐᾰσμένοις
bebĭăsménois 		βεβῐᾰσμέναις
bebĭăsménais 		βεβῐᾰσμένοις
bebĭăsménois
Accusative βεβῐᾰσμένον
bebĭăsménon 		βεβῐᾰσμένην
bebĭăsménēn 		βεβῐᾰσμένον
bebĭăsménon 		βεβῐᾰσμένω
bebĭăsménō 		βεβῐᾰσμένᾱ
bebĭăsménā 		βεβῐᾰσμένω
bebĭăsménō 		βεβῐᾰσμένους
bebĭăsménous 		βεβῐᾰσμένᾱς
bebĭăsménās 		βεβῐᾰσμένᾰ
bebĭăsménă
Vocative βεβῐᾰσμένε
bebĭăsméne 		βεβῐᾰσμένη
bebĭăsménē 		βεβῐᾰσμένον
bebĭăsménon 		βεβῐᾰσμένω
bebĭăsménō 		βεβῐᾰσμένᾱ
bebĭăsménā 		βεβῐᾰσμένω
bebĭăsménō 		βεβῐᾰσμένοι
bebĭăsménoi 		βεβῐᾰσμέναι
bebĭăsménai 		βεβῐᾰσμένᾰ
bebĭăsménă
Derived forms Adverb Comparative Superlative
βεβῐᾰσμένως
bebĭăsménōs 		— —
Notes:

Descendants

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek βεβῐᾰσμένος (bebĭăsménos).[1] Formal perfect participle of βιάζομαι (viázomai), passive voice of βιάζω2 ("Ι rush"). It retains the ancient reduplication βε-β...-.

Pronunciation

  • IPA(key): /ve.vi.aˈzme.nos/
  • Hyphenation: βε‧βι‧α‧σμέ‧νος

Participle

βεβιασμένος • (veviasménos) m (feminine βεβιασμένη, neuter βεβιασμένο)

  1. hurried, rushed

Usage notes

Declension

Declension of βεβιασμένος
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative βεβιασμένος (veviasménos) βεβιασμένη (veviasméni) βεβιασμένο (veviasméno) βεβιασμένοι (veviasménoi) βεβιασμένες (veviasménes) βεβιασμένα (veviasména)
genitive βεβιασμένου (veviasménou) βεβιασμένης (veviasménis) βεβιασμένου (veviasménou) βεβιασμένων (veviasménon) βεβιασμένων (veviasménon) βεβιασμένων (veviasménon)
accusative βεβιασμένο (veviasméno) βεβιασμένη (veviasméni) βεβιασμένο (veviasméno) βεβιασμένους (veviasménous) βεβιασμένες (veviasménes) βεβιασμένα (veviasména)
vocative βεβιασμένε (veviasméne) βεβιασμένη (veviasméni) βεβιασμένο (veviasméno) βεβιασμένοι (veviasménoi) βεβιασμένες (veviasménes) βεβιασμένα (veviasména)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο βεβιασμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο βεβιασμένος, etc.)

References

  1. ^ βεβιασμένος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής , Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
Wikious
Boobota
Sagapedia