βουλεύω (bouleúō, “to deliberate”) + -τής (-tḗs).[1]
βουλευτής • (bouleutḗs) m
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ βουλευτής ho bouleutḗs |
τὼ βουλευτᾱ́ tṑ bouleutā́ |
οἱ βουλευταί hoi bouleutaí | ||||||||||
Genitive | τοῦ βουλευτοῦ toû bouleutoû |
τοῖν βουλευταῖν toîn bouleutaîn |
τῶν βουλευτῶν tôn bouleutôn | ||||||||||
Dative | τῷ βουλευτῇ tôi bouleutêi |
τοῖν βουλευταῖν toîn bouleutaîn |
τοῖς βουλευταῖς toîs bouleutaîs | ||||||||||
Accusative | τὸν βουλευτήν tòn bouleutḗn |
τὼ βουλευτᾱ́ tṑ bouleutā́ |
τοὺς βουλευτᾱ́ς toùs bouleutā́s | ||||||||||
Vocative | βουλευτᾰ́ bouleutá |
βουλευτᾱ́ bouleutā́ |
βουλευταί bouleutaí | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek βουλευτής (bouleutḗs, “counsellor”).
βουλευτής • (vouleftís) m or f (plural βουλευτές or βουλευτάδες, feminine βουλευτίνα)
For the masculine
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | βουλευτής (vouleftís) | βουλευτές (vouleftés) βουλευτάδες (vouleftádes) |
genitive | βουλευτή (vouleftí) | βουλευτών (vouleftón) βουλευτάδων (vouleftádon) |
accusative | βουλευτή (vouleftí) | βουλευτές (vouleftés) βουλευτάδες (vouleftádes) |
vocative | βουλευτή (vouleftí) | βουλευτές (vouleftés) βουλευτάδες (vouleftádes) |
The second form of plural -άδες, colloquial, demotic, sometimes ironic.
Also, a dated or very formal masculine genitive singular του βουλευτού (tou vouleftoú) and vocative βουλευτά! (vouleftá!) as in the Ancient Greek declension.
For the feminine
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | βουλευτής (vouleftís) | βουλευτές (vouleftés) |
genitive | βουλευτού (vouleftoú) | βουλευτών (vouleftón) |
accusative | βουλευτή (vouleftí) | βουλευτές (vouleftés) |
vocative | βουλευτή (vouleftí) | βουλευτές (vouleftés) |
See also the more modern of familiar form βουλευτίνα (vouleftína).