βουπόρος

Ancient Greek

From βοῦς (boûs, “ox”) +‎ πείρω (peírō, “to pierce”).

βουπόρος • (boupóros) m or f (neuter βουπόρον); second declension

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	βουπόρος boupóros	βουπόρον boupóron	βουπόρω boupórō	βουπόρω boupórō	βουπόροι boupóroi	βουπόρᾰ boupóra
Genitive	βουπόρου boupórou	βουπόρου boupórou	βουπόροιν boupóroin	βουπόροιν boupóroin	βουπόρων boupórōn	βουπόρων boupórōn
Dative	βουπόρῳ boupórōi	βουπόρῳ boupórōi	βουπόροιν boupóroin	βουπόροιν boupóroin	βουπόροις boupórois	βουπόροις boupórois
Accusative	βουπόρον boupóron	βουπόρον boupóron	βουπόρω boupórō	βουπόρω boupórō	βουπόρους boupórous	βουπόρᾰ boupóra
Vocative	βουπόρε boupóre	βουπόρον boupóron	βουπόρω boupórō	βουπόρω boupórō	βουπόροι boupóroi	βουπόρᾰ boupóra
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	βουπόρως boupórōs		βουπορώτερος bouporṓteros		βουπορώτᾰτος bouporṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

βουπόρος • (boupóros) m (genitive βουπόρου); second declension

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ βουπόρος ho boupóros	τὼ βουπόρω tṑ boupórō	οἱ βουπόροι hoi boupóroi
Genitive	τοῦ βουπόρου toû boupórou	τοῖν βουπόροιν toîn boupóroin	τῶν βουπόρων tôn boupórōn
Dative	τῷ βουπόρῳ tôi boupórōi	τοῖν βουπόροιν toîn boupóroin	τοῖς βουπόροις toîs boupórois
Accusative	τὸν βουπόρον tòn boupóron	τὼ βουπόρω tṑ boupórō	τοὺς βουπόρους toùs boupórous
Vocative	βουπόρε boupóre	βουπόρω boupórō	βουπόροι boupóroi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.