βράσσω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word βράσσω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word βράσσω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say βράσσω in singular and plural. Everything you need to know about the word βράσσω you have here. The definition of the word βράσσω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofβράσσω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

Unknown. Bezzenberger connects the word with Latvian murdēt (“to boil up”) and Lithuanian mùrdyti (“to treat something by shaking it in water”). However, this is uncertain, as the basic regular sound laws seem to prohibit a connection.[1]

Pronunciation

 

Verb

βρᾰ́σσω • (brássō)

  1. (of the sea) to shake violently, throw up
  2. to boil, seethe
    Synonyms: ἕψω (hépsō), ζέω (zéō)
  3. to winnow grain

Inflection

   Present: βρᾰ́σσω, βρᾰ́σσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βρᾰ́σσω βρᾰ́σσεις βρᾰ́σσει βρᾰ́σσετον βρᾰ́σσετον βρᾰ́σσομεν βρᾰ́σσετε βρᾰ́σσουσῐ(ν)
subjunctive βρᾰ́σσω βρᾰ́σσῃς βρᾰ́σσῃ βρᾰ́σσητον βρᾰ́σσητον βρᾰ́σσωμεν βρᾰ́σσητε βρᾰ́σσωσῐ(ν)
optative βρᾰ́σσοιμῐ βρᾰ́σσοις βρᾰ́σσοι βρᾰ́σσοιτον βρᾰσσοίτην βρᾰ́σσοιμεν βρᾰ́σσοιτε βρᾰ́σσοιεν
imperative   βρᾰ́σσε βρᾰσσέτω βρᾰ́σσετον βρᾰσσέτων   βρᾰ́σσετε βρᾰσσόντων
middle/
passive 		indicative βρᾰ́σσομαι βρᾰ́σσῃ,
βρᾰ́σσει 		βρᾰ́σσεται βρᾰ́σσεσθον βρᾰ́σσεσθον βρᾰσσόμεθᾰ βρᾰ́σσεσθε βρᾰ́σσονται
subjunctive βρᾰ́σσωμαι βρᾰ́σσῃ βρᾰ́σσηται βρᾰ́σσησθον βρᾰ́σσησθον βρᾰσσώμεθᾰ βρᾰ́σσησθε βρᾰ́σσωνται
optative βρᾰσσοίμην βρᾰ́σσοιο βρᾰ́σσοιτο βρᾰ́σσοισθον βρᾰσσοίσθην βρᾰσσοίμεθᾰ βρᾰ́σσοισθε βρᾰ́σσοιντο
imperative   βρᾰ́σσου βρᾰσσέσθω βρᾰ́σσεσθον βρᾰσσέσθων   βρᾰ́σσεσθε βρᾰσσέσθων
active middle/passive
infinitive βρᾰ́σσειν βρᾰ́σσεσθαι
participle m βρᾰ́σσων βρᾰσσόμενος
f βρᾰ́σσουσᾰ βρᾰσσομένη
n βρᾰ́σσον βρᾰσσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔβρᾰσσον, ἐβρᾰσσόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔβρᾰσσον ἔβρᾰσσες ἔβρᾰσσε(ν) ἐβρᾰ́σσετον ἐβρᾰσσέτην ἐβρᾰ́σσομεν ἐβρᾰ́σσετε ἔβρᾰσσον
middle/
passive 		indicative ἐβρᾰσσόμην ἐβρᾰ́σσου ἐβρᾰ́σσετο ἐβρᾰ́σσεσθον ἐβρᾰσσέσθην ἐβρᾰσσόμεθᾰ ἐβρᾰ́σσεσθε ἐβρᾰ́σσοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔβρᾰσᾰ, ἐβρᾰσᾰ́μην, ἐβρᾰ́χθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔβρᾰσᾰ ἔβρᾰσᾰς ἔβρᾰσε(ν) ἐβρᾰ́σᾰτον ἐβρᾰσᾰ́την ἐβρᾰ́σᾰμεν ἐβρᾰ́σᾰτε ἔβρᾰσᾰν
subjunctive βρᾰ́σω βρᾰ́σῃς βρᾰ́σῃ βρᾰ́σητον βρᾰ́σητον βρᾰ́σωμεν βρᾰ́σητε βρᾰ́σωσῐ(ν)
optative βρᾰ́σαιμῐ βρᾰ́σειᾰς,
βρᾰ́σαις 		βρᾰ́σειε(ν),
βρᾰ́σαι 		βρᾰ́σαιτον βρᾰσαίτην βρᾰ́σαιμεν βρᾰ́σαιτε βρᾰ́σειᾰν,
βρᾰ́σαιεν
imperative   βρᾰ́σον βρᾰσᾰ́τω βρᾰ́σᾰτον βρᾰσᾰ́των   βρᾰ́σᾰτε βρᾰσᾰ́ντων
middle indicative ἐβρᾰσᾰ́μην ἐβρᾰ́σω ἐβρᾰ́σᾰτο ἐβρᾰ́σᾰσθον ἐβρᾰσᾰ́σθην ἐβρᾰσᾰ́μεθᾰ ἐβρᾰ́σᾰσθε ἐβρᾰ́σᾰντο
subjunctive βρᾰ́σωμαι βρᾰ́σῃ βρᾰ́σηται βρᾰ́σησθον βρᾰ́σησθον βρᾰσώμεθᾰ βρᾰ́σησθε βρᾰ́σωνται
optative βρᾰσαίμην βρᾰ́σαιο βρᾰ́σαιτο βρᾰ́σαισθον βρᾰσαίσθην βρᾰσαίμεθᾰ βρᾰ́σαισθε βρᾰ́σαιντο
imperative   βρᾰ́σαι βρᾰσᾰ́σθω βρᾰ́σᾰσθον βρᾰσᾰ́σθων   βρᾰ́σᾰσθε βρᾰσᾰ́σθων
passive indicative ἐβρᾰ́χθην ἐβρᾰ́χθης ἐβρᾰ́χθη ἐβρᾰ́χθητον ἐβρᾰχθήτην ἐβρᾰ́χθημεν ἐβρᾰ́χθητε ἐβρᾰ́χθησᾰν
subjunctive βρᾰχθῶ βρᾰχθῇς βρᾰχθῇ βρᾰχθῆτον βρᾰχθῆτον βρᾰχθῶμεν βρᾰχθῆτε βρᾰχθῶσῐ(ν)
optative βρᾰχθείην βρᾰχθείης βρᾰχθείη βρᾰχθεῖτον,
βρᾰχθείητον 		βρᾰχθείτην,
βρᾰχθειήτην 		βρᾰχθεῖμεν,
βρᾰχθείημεν 		βρᾰχθεῖτε,
βρᾰχθείητε 		βρᾰχθεῖεν,
βρᾰχθείησᾰν
imperative   βρᾰ́χθητῐ βρᾰχθήτω βρᾰ́χθητον βρᾰχθήτων   βρᾰ́χθητε βρᾰχθέντων
active middle passive
infinitive βρᾰ́σαι βρᾰ́σᾰσθαι βρᾰχθῆναι
participle m βρᾰ́σᾱς βρᾰσᾰ́μενος βρᾰχθείς
f βρᾰ́σᾱσᾰ βρᾰσᾰμένη βρᾰχθεῖσᾰ
n βρᾰ́σᾰν βρᾰσᾰ́μενον βρᾰχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: έβρᾰχᾰ, βέβρᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative έβρᾰχᾰ έβρᾰχᾰς έβρᾰχε(ν) εβρᾰ́χᾰτον εβρᾰ́χᾰτον εβρᾰ́χᾰμεν εβρᾰ́χᾰτε εβρᾰ́χᾱσῐ(ν)
subjunctive εβρᾰ́χω εβρᾰ́χῃς εβρᾰ́χῃ εβρᾰ́χητον εβρᾰ́χητον εβρᾰ́χωμεν εβρᾰ́χητε εβρᾰ́χωσῐ(ν)
optative εβρᾰ́χοιμῐ,
εβρᾰχοίην 		εβρᾰ́χοις,
εβρᾰχοίης 		εβρᾰ́χοι,
εβρᾰχοίη 		εβρᾰ́χοιτον εβρᾰχοίτην εβρᾰ́χοιμεν εβρᾰ́χοιτε εβρᾰ́χοιεν
imperative   έβρᾰχε εβρᾰχέτω εβρᾰ́χετον εβρᾰχέτων   εβρᾰ́χετε εβρᾰχόντων
middle/
passive 		indicative βέβρᾰσμαι βέβρᾰσαι βέβρᾰσται βέβρᾰσθον βέβρᾰσθον βεβρᾰ́σμεθᾰ βέβρᾰσθε βεβρᾰ́σᾰται
subjunctive βεβρᾰσμένος ὦ βεβρᾰσμένος ᾖς βεβρᾰσμένος ᾖ βεβρᾰσμένω ἦτον βεβρᾰσμένω ἦτον βεβρᾰσμένοι ὦμεν βεβρᾰσμένοι ἦτε βεβρᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative βεβρᾰσμένος εἴην βεβρᾰσμένος εἴης βεβρᾰσμένος εἴη βεβρᾰσμένω εἴητον/εἶτον βεβρᾰσμένω εἰήτην/εἴτην βεβρᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν βεβρᾰσμένοι εἴητε/εἶτε βεβρᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   βέβρᾰσο βεβρᾰ́σθω βέβρᾰσθον βεβρᾰ́σθων   βέβρᾰσθε βεβρᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive εβρᾰχέναι βεβρᾰ́σθαι
participle m εβρᾰχώς βεβρᾰσμένος
f εβρᾰχυῖᾰ βεβρᾰσμένη
n εβρᾰχός βεβρᾰσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “βράσσω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 235-6

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia