From Ancient Greek γενναῖος (gennaîos, “high-born, generous”) with semantic loan from French généreux.[1]
γενναίος • (gennaíos) m (feminine γενναία, neuter γενναίο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | γενναίος (gennaíos) | γενναία (gennaía) | γενναίο (gennaío) | γενναίοι (gennaíoi) | γενναίες (gennaíes) | γενναία (gennaía) | |
| genitive | γενναίου (gennaíou) | γενναίας (gennaías) | γενναίου (gennaíou) | γενναίων (gennaíon) | γενναίων (gennaíon) | γενναίων (gennaíon) | |
| accusative | γενναίο (gennaío) | γενναία (gennaía) | γενναίο (gennaío) | γενναίους (gennaíous) | γενναίες (gennaíes) | γενναία (gennaía) | |
| vocative | γενναίε (gennaíe) | γενναία (gennaía) | γενναίο (gennaío) | γενναίοι (gennaíoi) | γενναίες (gennaíes) | γενναία (gennaía) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο γενναίος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο γενναίος, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο γενναιότερος", etc)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||