From Ancient Greek γενναῖος (gennaîos, “high-born, generous”) with semantic loan from French généreux.[1]
γενναίος • (gennaíos) m (feminine γενναία, neuter γενναίο)
number case \ gender |
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
nominative | γενναίος • | γενναία • | γενναίο • | γενναίοι • | γενναίες • | γενναία • |
genitive | γενναίου • | γενναίας • | γενναίου • | γενναίων • | γενναίων • | γενναίων • |
accusative | γενναίο • | γενναία • | γενναίο • | γενναίους • | γενναίες • | γενναία • |
vocative | γενναίε • | γενναία • | γενναίο • | γενναίοι • | γενναίες • | γενναία • |
derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο γενναίος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο γενναίος, etc.) |