γοάω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word γοάω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word γοάω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say γοάω in singular and plural. Everything you need to know about the word γοάω you have here. The definition of the word γοάω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofγοάω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *geH- (“to sing, cry”).

Pronunciation

 

Verb

γοάω • (goáō)

  1. (intransitive) to wail in lamentation
  2. (transitive) to bewail, lament

Conjugation

   Present: γοᾰ́ω, γοᾰ́ομαι (Epic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γοᾰ́ω γοᾰ́εις γοᾰ́ει γοᾰ́ετον γοᾰ́ετον γοᾰ́ομεν γοᾰ́ετε γοᾰ́ουσῐ(ν)/γοόωσι(ν)/γοῶσῐ(ν)
subjunctive γοᾰ́ω,
γοᾰ́ωμῐ 		γοᾰ́ῃς,
γοᾰ́ῃσθᾰ 		γοᾰ́ῃ,
γοᾰ́ῃσῐ 		γοᾰ́ητον γοᾰ́ητον γοᾰ́ωμεν γοᾰ́ητε γοᾰ́ωσῐ(ν)
optative γοᾰ́οιμῐ γοᾰ́οισ(θᾰ) γοᾰ́οι γοᾰ́οιτον γοᾰοίτην γοᾰ́οιμεν γοᾰ́οιτε γοᾰ́οιεν
imperative   γόᾰε γοᾰέτω γοᾰ́ετον γοᾰέτων   γοᾰ́ετε γοᾰόντων
middle/
passive 		indicative γοᾰ́ομαι γοᾰ́εαι γοᾰ́εται γοᾰ́εσθον γοᾰ́εσθον γοᾰόμε(σ)θᾰ γοᾰ́εσθε γοᾰ́ονται
subjunctive γοᾰ́ωμαι γοᾰ́ηαι γοᾰ́ηται γοᾰ́ησθον γοᾰ́ησθον γοᾰώμε(σ)θᾰ γοᾰ́ησθε γοᾰ́ωνται
optative γοᾰοίμην γοᾰ́οιο γοᾰ́οιτο γοᾰ́οισθον γοᾰοίσθην γοᾰοίμε(σ)θᾰ γοᾰ́οισθε γοᾰοίᾰτο
imperative   γοᾰ́εο γοᾰέσθω γοᾰ́εσθον γοᾰέσθων   γοᾰ́εσθε γοᾰέσθων
active middle/passive
infinitive γοᾰ́ειν γοᾰ́εσθαι
participle m γοᾰ́ων/γοόων/γοῶν γοᾰόμενος
f γοᾰ́ουσᾰ/γοόωσᾰ/γοῶσᾰ γοᾰομένη
n γοᾰ́ον/γοόων/γοῶν γοᾰόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: γοῶ, γοῶμαι (Epic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γοῶ γοᾷς γοᾷ γοᾶτον γοᾶτον γοῶμεν γοᾶτε γοᾰ́ουσῐ(ν)/γοόωσι(ν)/γοῶσῐ(ν)
subjunctive γοῶ,
γοῶμῐ 		γοᾷς,
γοᾷσθᾰ 		γοᾷ,
γοᾷσῐ 		γοᾶτον γοᾶτον γοῶμεν γοᾶτε γοῶσῐ(ν)
optative γοῷμι γοῷς γοῷ γοῷτον γοῴτην γοῷμεν γοῷτε γοῷεν
imperative   γόᾱ γοᾱ́τω γοᾶτον γοᾱ́των   γοᾶτε γοώντων
middle/
passive 		indicative γοῶμαι γοᾷ γοᾶται γοᾶσθον γοᾶσθον γοώμε(σ)θᾰ γοᾶσθε γοῶνται
subjunctive γοῶμαι γοᾷ γοᾶται γοᾶσθον γοᾶσθον γοώμε(σ)θᾰ γοᾶσθε γοῶνται
optative γοῴμην γοῷο γοῷτο γοῷσθον γοῴσθην γοῴμε(σ)θᾰ γοῷσθε γοῴᾰτο
imperative   γοῶ γοᾱ́σθω γοᾶσθον γοᾱ́σθων   γοᾶσθε γοᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive γοᾶν/γοήμεναι γοᾶσθαι
participle m γοᾰ́ων/γοόων/γοῶν γοώμενος
f γοᾰ́ουσᾰ/γοόωσᾰ/γοῶσᾰ γοωμένη
n γοᾰ́ον/γοόων/γοῶν γοώμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: γόᾰον, γοᾰόμην (Epic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γόᾰον γόᾰες γόᾰε(ν) γοᾰ́ετον γοᾰέτην γοᾰ́ομεν γοᾰ́ετε γόᾰον/γόον/γόων
middle/
passive 		indicative γοᾰόμην γοᾰ́ου γοᾰ́ετο γοᾰ́εσθον γοᾰέσθην γοᾰόμε(σ)θᾰ γοᾰ́εσθε γοᾰ́οντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: γόων, γοώμην (Epic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γόων γόᾱς γόᾱ γοᾶτον γοᾱ́την γοῶμεν γοᾶτε γόᾰον/γόον/γόων
middle/
passive 		indicative γοώμην γοῶ γοᾶτο γοᾶσθον γοᾱ́σθην γοώμε(σ)θᾰ γοᾶσθε γοῶντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: γοᾰ́ᾰσκον, γοᾰᾰσκόμην (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γοᾰ́ᾰσκον γοᾰ́ᾰσκες γοᾰ́ᾰσκε(ν) γοᾰᾰ́σκετον γοᾰᾰσκέτην γοᾰᾰ́σκομεν γοᾰᾰ́σκετε γοᾰ́ᾰσκον
middle/
passive 		indicative γοᾰᾰσκόμην γοᾰᾰ́σκου γοᾰᾰ́σκετο γοᾰᾰ́σκεσθον γοᾰᾰσκέσθην γοᾰᾰσκόμεθᾰ γοᾰᾰ́σκεσθε γοᾰᾰ́σκοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: γοήσω, γοήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γοήσω γοήσεις γοήσει γοήσετον γοήσετον γοήσομεν γοήσετε γοήσουσῐ(ν)
optative γοήσοιμῐ γοήσοις γοήσοι γοήσοιτον γοησοίτην γοήσοιμεν γοήσοιτε γοήσοιεν
middle indicative γοήσομαι γοήσῃ,
γοήσει 		γοήσεται γοήσεσθον γοήσεσθον γοησόμεθᾰ γοήσεσθε γοήσονται
optative γοησοίμην γοήσοιο γοήσοιτο γοήσοισθον γοησοίσθην γοησοίμεθᾰ γοήσοισθε γοήσοιντο
active middle
infinitive γοήσειν γοήσεσθαι
participle m γοήσων γοησόμενος
f γοήσουσᾰ γοησομένη
n γοῆσον γοησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐγόησᾰ, ἐγοησᾰ́μην, ἐγοήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγόησᾰ ἐγόησᾰς ἐγόησε(ν) ἐγοήσᾰτον ἐγοησᾰ́την ἐγοήσᾰμεν ἐγοήσᾰτε ἐγόησᾰν
subjunctive γοήσω γοήσῃς γοήσῃ γοήσητον γοήσητον γοήσωμεν γοήσητε γοήσωσῐ(ν)
optative γοήσαιμῐ γοήσειᾰς,
γοήσαις 		γοήσειε(ν),
γοήσαι 		γοήσαιτον γοησαίτην γοήσαιμεν γοήσαιτε γοήσειᾰν,
γοήσαιεν
imperative   γόησον γοησᾰ́τω γοήσᾰτον γοησᾰ́των   γοήσᾰτε γοησᾰ́ντων
middle indicative ἐγοησᾰ́μην ἐγοήσω ἐγοήσᾰτο ἐγοήσᾰσθον ἐγοησᾰ́σθην ἐγοησᾰ́μεθᾰ ἐγοήσᾰσθε ἐγοήσᾰντο
subjunctive γοήσωμαι γοήσῃ γοήσηται γοήσησθον γοήσησθον γοησώμεθᾰ γοήσησθε γοήσωνται
optative γοησαίμην γοήσαιο γοήσαιτο γοήσαισθον γοησαίσθην γοησαίμεθᾰ γοήσαισθε γοήσαιντο
imperative   γόησαι γοησᾰ́σθω γοήσᾰσθον γοησᾰ́σθων   γοήσᾰσθε γοησᾰ́σθων
passive indicative ἐγοήθην ἐγοήθης ἐγοήθη ἐγοήθητον ἐγοηθήτην ἐγοήθημεν ἐγοήθητε ἐγοήθησᾰν
subjunctive γοηθῶ γοηθῇς γοηθῇ γοηθῆτον γοηθῆτον γοηθῶμεν γοηθῆτε γοηθῶσῐ(ν)
optative γοηθείην γοηθείης γοηθείη γοηθεῖτον,
γοηθείητον 		γοηθείτην,
γοηθειήτην 		γοηθεῖμεν,
γοηθείημεν 		γοηθεῖτε,
γοηθείητε 		γοηθεῖεν,
γοηθείησᾰν
imperative   γοήθητῐ γοηθήτω γοήθητον γοηθήτων   γοήθητε γοηθέντων
active middle passive
infinitive γοῆσαι γοήσᾰσθαι γοηθῆναι
participle m γοήσᾱς γοησᾰ́μενος γοηθείς
f γοήσᾱσᾰ γοησᾰμένη γοηθεῖσᾰ
n γοῆσᾰν γοησᾰ́μενον γοηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia