Via *δέλεϝαρ (*délewar) from Proto-Indo-European *gʷelh₁wr̥, perhaps connected to βάλλω (bállō), possibly also to Latin gula, Old Armenian կլանեմ (klanem) and Proto-Slavic *glъtati. Compare δελήτιον (delḗtion), δέλετρον (déletron) and δείλατα (deílata).[1]
δέλεαρ • (délear) n (genitive δελέατος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ δέλεᾰρ tò délear |
τὼ δελέᾰτε tṑ deléate |
τᾰ̀ δελέᾰτᾰ tà deléata | ||||||||||
Genitive | τοῦ δελέᾰτος toû deléatos |
τοῖν δελεᾰ́τοιν toîn deleátoin |
τῶν δελεᾰ́των tôn deleátōn | ||||||||||
Dative | τῷ δελέᾰτῐ tôi deléati |
τοῖν δελεᾰ́τοιν toîn deleátoin |
τοῖς δελέᾰσῐ / δελέᾰσῐν toîs deléasi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ δέλεᾰρ tò délear |
τὼ δελέᾰτε tṑ deléate |
τᾰ̀ δελέᾰτᾰ tà deléata | ||||||||||
Vocative | δέλεᾰρ délear |
δελέᾰτε deléate |
δελέᾰτᾰ deléata | ||||||||||
Notes: |
|