δαγκάνω

Ancient Greek

Etymology

Hellenistic Koine and Medieval from δάκνω (dáknō) from Proto-Indo-European *denḱ-. Based^[1] on the aorist stem ἔδακον (édakon) with voicing the between vowels.

Pronunciation

(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /daŋˈka.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðaŋˈɡa.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðaŋˈɡa.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðaŋˈɡa.no/

Verb

δαγκάνω • (dankánō)

Koine and Byzantine form of δάκνω (dáknō, “to bite”)

Inflection

Present: δαγκάνω, δαγκάνομαι (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δαγκάνω	δαγκάνεις	δαγκάνει	δαγκάνετον	δαγκάνετον	δαγκάνομεν	δαγκάνετε	δαγκάνουσῐ(ν)
	subjunctive	δαγκάνω	δαγκάνῃς	δαγκάνῃ	δαγκάνητον	δαγκάνητον	δαγκάνωμεν	δαγκάνητε	δαγκάνωσῐ(ν)
	optative	δαγκάνοιμῐ	δαγκάνοις	δαγκάνοι	δαγκάνοιτον	δαγκανοίτην	δαγκάνοιμεν	δαγκάνοιτε	δαγκάνοιεν
	imperative		δάγκανε	δαγκανέτω	δαγκάνετον	δαγκανέτων		δαγκάνετε	δαγκανόντων
middle/ passive	indicative	δαγκάνομαι	δαγκάνῃ, δαγκάνει	δαγκάνεται	δαγκάνεσθον	δαγκάνεσθον	δαγκανόμεθᾰ	δαγκάνεσθε	δαγκάνονται
	subjunctive	δαγκάνωμαι	δαγκάνῃ	δαγκάνηται	δαγκάνησθον	δαγκάνησθον	δαγκανώμεθᾰ	δαγκάνησθε	δαγκάνωνται
	optative	δαγκανοίμην	δαγκάνοιο	δαγκάνοιτο	δαγκάνοισθον	δαγκανοίσθην	δαγκανοίμεθᾰ	δαγκάνοισθε	δαγκάνοιντο
	imperative		δαγκάνου	δαγκανέσθω	δαγκάνεσθον	δαγκανέσθων		δαγκάνεσθε	δαγκανέσθων
		active				middle/passive
infinitive		δαγκάνειν				δαγκάνεσθαι
participle	m	δαγκάνων				δαγκανόμενος
	f	δαγκάνουσᾰ				δαγκανομένη
	n	δαγκᾶνον				δαγκανόμενον

Imperfect: ἐδάγκανον, ἐδαγκανόμην (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδάγκανον	ἐδάγκανες	ἐδάγκανε(ν)	ἐδαγκάνετον	ἐδαγκανέτην	ἐδαγκάνομεν	ἐδαγκάνετε	ἐδάγκανον
middle/ passive	indicative	ἐδαγκανόμην	ἐδαγκάνου	ἐδαγκάνετο	ἐδαγκάνεσθον	ἐδαγκανέσθην	ἐδαγκανόμεθᾰ	ἐδαγκάνεσθε	ἐδαγκάνοντο

Derived terms

see derivatives at δάκνω

Descendants

Greek: δαγκάνω (dagkáno), δαγκώνω (dagkóno)

References

^ δαγκάνω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής , Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

Greek

Alternative forms

δαγκάω (dagkáo, “I bite”) (vernacular)
δαγκώνω (dagkóno, “I bite”) (standard form)

Etymology

From Koine Greek δαγκάνω.^[1] Also see etymology of δαγκώνω.

Pronunciation

IPA^(key): /ðaŋˈɡano/
Hyphenation: δα‧γκά‧νω

Verb

δαγκάνω • (dagkáno) (past δάγκασα, passive δαγκάνομαι)

(colloquial, less common) Alternative form of δαγκώνω (dagkóno) to bite

Conjugation

δαγκάνω δαγκάνομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	δαγκάνω (δαγκώνω →)	δαγκάσω	δαγκάνομαι	δαγκαθώ
2 sg	δαγκάνεις	δαγκάσεις	δαγκάνεσαι	δαγκαθείς
3 sg	δαγκάνει	δαγκάσει	δαγκάνεται	δαγκαθεί

1 pl	δαγκάνουμε, [‑ομε]	δαγκάσουμε, [‑ομε]	δαγκανόμαστε	δαγκαθούμε
2 pl	δαγκάνετε	δαγκάσετε	δαγκάνεστε, δαγκανόσαστε	δαγκαθείτε
3 pl	δαγκάνουν(ε)	δαγκάσουν(ε)	δαγκάνονται	δαγκαθούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	δάγκανα	δάγκασα	δαγκανόμουν(α)	δαγκάθηκα
2 sg	δάγκανες	δάγκασες	δαγκανόσουν(α)	δαγκάθηκες
3 sg	δάγκανε	δάγκασε	δαγκανόταν(ε)	δαγκάθηκε

1 pl	δαγκάναμε	δαγκάσαμε	δαγκανόμασταν, (‑όμαστε)	δαγκαθήκαμε
2 pl	δαγκάνατε	δαγκάσατε	δαγκανόσασταν, (‑όσαστε)	δαγκαθήκατε
3 pl	δάγκαναν, δαγκάναν(ε)	δάγκασαν, δαγκάσαν(ε)	δαγκάνονταν, (δαγκανόντουσαν)	δαγκάθηκαν, δαγκαθήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα δαγκάνω ➤	θα δαγκάσω ➤	θα δαγκάνομαι ➤	θα δαγκαθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα δαγκάνεις, …	θα δαγκάσεις, …	θα δαγκάνεσαι, …	θα δαγκαθείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … δαγκάσει έχω, έχεις, … δαγκαμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … δαγκαθεί είμαι, είσαι, … δαγκαμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … δαγκάσει είχα, είχες, … δαγκαμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … δαγκαθεί ήμουν, ήσουν, … δαγκαμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … δαγκάσει θα έχω, θα έχεις, … δαγκαμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … δαγκαθεί θα είμαι, θα είσαι, … δαγκαμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	δάγκανε	δάγκασε	—	δαγκάσου
2 pl	δαγκάνετε	δαγκάστε	δαγκάνεστε	δαγκαθείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	δαγκάνοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας δαγκάσει ➤		δαγκαμένος, ‑η, ‑ο ➤

Nonfinite form➤	δαγκάσει		δαγκαθεί


Notes Appendix:Greek verbs	• δαγκάνω is a colloquial form of the common verb δαγκώνω (dagkóno) • The passive forms (δαγκάθηκα, δαγκαμένος) are extrememly rare. • rare passive past δαγκάθηκα and the more rare δαγκάστηκα/εδαγκάστηκα. • rare passive participle δαγκαμένος, and the more rare δαγκασμένος. • (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

δαγκάνα f (dagkána, “claw, pincers (of a crab)”)

and see: δαγκώνω (dagkóno) for derivatives of stem δαγκα-

References

^ δαγκάνω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής , Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

δαγκάνω

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Derived terms

Descendants

References

Further reading

Greek

Alternative forms

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Derived terms

References

Further reading

Wikious

Boobota

Sagapedia