δεδειγμένος • (dedeigménos) m (feminine δεδειγμένη, neuter δεδειγμένον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δεδειγμένος dedeigménos |
δεδειγμένη dedeigménē |
δεδειγμένον dedeigménon |
δεδειγμένω dedeigménō |
δεδειγμένᾱ dedeigménā |
δεδειγμένω dedeigménō |
δεδειγμένοι dedeigménoi |
δεδειγμέναι dedeigménai |
δεδειγμένᾰ dedeigména | |||||
Genitive | δεδειγμένου dedeigménou |
δεδειγμένης dedeigménēs |
δεδειγμένου dedeigménou |
δεδειγμένοιν dedeigménoin |
δεδειγμέναιν dedeigménain |
δεδειγμένοιν dedeigménoin |
δεδειγμένων dedeigménōn |
δεδειγμένων dedeigménōn |
δεδειγμένων dedeigménōn | |||||
Dative | δεδειγμένῳ dedeigménōi |
δεδειγμένῃ dedeigménēi |
δεδειγμένῳ dedeigménōi |
δεδειγμένοιν dedeigménoin |
δεδειγμέναιν dedeigménain |
δεδειγμένοιν dedeigménoin |
δεδειγμένοις dedeigménois |
δεδειγμέναις dedeigménais |
δεδειγμένοις dedeigménois | |||||
Accusative | δεδειγμένον dedeigménon |
δεδειγμένην dedeigménēn |
δεδειγμένον dedeigménon |
δεδειγμένω dedeigménō |
δεδειγμένᾱ dedeigménā |
δεδειγμένω dedeigménō |
δεδειγμένους dedeigménous |
δεδειγμένᾱς dedeigménās |
δεδειγμένᾰ dedeigména | |||||
Vocative | δεδειγμένε dedeigméne |
δεδειγμένη dedeigménē |
δεδειγμένον dedeigménon |
δεδειγμένω dedeigménō |
δεδειγμένᾱ dedeigménā |
δεδειγμένω dedeigménō |
δεδειγμένοι dedeigménoi |
δεδειγμέναι dedeigménai |
δεδειγμένᾰ dedeigména | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δεδειγμένως dedeigménōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|