From δειλός (deilós) + -της (-tēs).
δειλότης • (deilótēs) f (genitive δειλότητος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ δειλότης hē deilótēs |
τὼ δειλότητε tṑ deilótēte |
αἱ δειλότητες hai deilótētes | ||||||||||
| Genitive | τῆς δειλότητος tês deilótētos |
τοῖν δειλοτήτοιν toîn deilotḗtoin |
τῶν δειλοτήτων tôn deilotḗtōn | ||||||||||
| Dative | τῇ δειλότητῐ têi deilótētĭ |
τοῖν δειλοτήτοιν toîn deilotḗtoin |
ταῖς δειλότησῐ / δειλότησῐν taîs deilótēsĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν δειλότητᾰ tḕn deilótētă |
τὼ δειλότητε tṑ deilótēte |
τᾱ̀ς δειλότητᾰς tā̀s deilótētăs | ||||||||||
| Vocative | δειλότης deilótēs |
δειλότητε deilótēte |
δειλότητες deilótētes | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||