δεινότατος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /deː.nó.ta.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /diˈno.ta.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðiˈno.ta.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðiˈno.ta.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðiˈno.ta.tos/

Adjective

δεινότᾰτος • (deinótatos) m (feminine δεινοτάτη, neuter δεινότᾰτον); first/second declension

superlative degree of δεινός (deinós): most terrible

Declension

First and second declension of δεινότᾰτος; δεινοτᾰ́τη; δεινότᾰτον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δεινότᾰτος deinótatos	δεινοτᾰ́τη deinotátē	δεινότᾰτον deinótaton	δεινοτᾰ́τω deinotátō	δεινοτᾰ́τᾱ deinotátā	δεινοτᾰ́τω deinotátō	δεινότᾰτοι deinótatoi	δεινότᾰται deinótatai	δεινότᾰτᾰ deinótata
Genitive	δεινοτᾰ́του deinotátou	δεινοτᾰ́της deinotátēs	δεινοτᾰ́του deinotátou	δεινοτᾰ́τοιν deinotátoin	δεινοτᾰ́ταιν deinotátain	δεινοτᾰ́τοιν deinotátoin	δεινοτᾰ́των deinotátōn	δεινοτᾰ́των deinotátōn	δεινοτᾰ́των deinotátōn
Dative	δεινοτᾰ́τῳ deinotátōi	δεινοτᾰ́τῃ deinotátēi	δεινοτᾰ́τῳ deinotátōi	δεινοτᾰ́τοιν deinotátoin	δεινοτᾰ́ταιν deinotátain	δεινοτᾰ́τοιν deinotátoin	δεινοτᾰ́τοις deinotátois	δεινοτᾰ́ταις deinotátais	δεινοτᾰ́τοις deinotátois
Accusative	δεινότᾰτον deinótaton	δεινοτᾰ́την deinotátēn	δεινότᾰτον deinótaton	δεινοτᾰ́τω deinotátō	δεινοτᾰ́τᾱ deinotátā	δεινοτᾰ́τω deinotátō	δεινοτᾰ́τους deinotátous	δεινοτᾰ́τᾱς deinotátās	δεινότᾰτᾰ deinótata
Vocative	δεινότᾰτε deinótate	δεινοτᾰ́τη deinotátē	δεινότᾰτον deinótaton	δεινοτᾰ́τω deinotátō	δεινοτᾰ́τᾱ deinotátā	δεινοτᾰ́τω deinotátō	δεινότᾰτοι deinótatoi	δεινότᾰται deinótatai	δεινότᾰτᾰ deinótata
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δεινότᾰτᾰ deinótata			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

δεινότατος

Ancient Greek

Pronunciation

Adjective

Declension

Wikious

Boobota

Sagapedia