From Proto-Indo-European *dweynós, from *dwey- (“fear”); equivalent to δει- (dei-), the root of δείδω (deídō), + -νος (-nos). Compare δέος (déos). Cognate with Latin dirus, Old Armenian երկն (erkn).[1]
δεινός • (deinós) m (feminine δεινή, neuter δεινόν); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δεινός deinós |
δεινή deinḗ |
δεινόν deinón |
δεινώ deinṓ |
δεινᾱ́ deinā́ |
δεινώ deinṓ |
δεινοί deinoí |
δειναί deinaí |
δεινᾰ́ deiná | |||||
Genitive | δεινοῦ deinoû |
δεινῆς deinês |
δεινοῦ deinoû |
δεινοῖν deinoîn |
δειναῖν deinaîn |
δεινοῖν deinoîn |
δεινῶν deinôn |
δεινῶν deinôn |
δεινῶν deinôn | |||||
Dative | δεινῷ deinôi |
δεινῇ deinêi |
δεινῷ deinôi |
δεινοῖν deinoîn |
δειναῖν deinaîn |
δεινοῖν deinoîn |
δεινοῖς deinoîs |
δειναῖς deinaîs |
δεινοῖς deinoîs | |||||
Accusative | δεινόν deinón |
δεινήν deinḗn |
δεινόν deinón |
δεινώ deinṓ |
δεινᾱ́ deinā́ |
δεινώ deinṓ |
δεινούς deinoús |
δεινᾱ́ς deinā́s |
δεινᾰ́ deiná | |||||
Vocative | δεινέ deiné |
δεινή deinḗ |
δεινόν deinón |
δεινώ deinṓ |
δεινᾱ́ deinā́ |
δεινώ deinṓ |
δεινοί deinoí |
δειναί deinaí |
δεινᾰ́ deiná | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δεινῶς deinôs |
δεινότερος deinóteros |
δεινότᾰτος deinótatos | ||||||||||||
Notes: |
|
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δεινός deinós |
δεινή deinḗ |
δεινόν deinón |
δεινώ deinṓ |
δεινᾱ́ deinā́ |
δεινώ deinṓ |
δεινοί deinoí |
δειναί deinaí |
δεινᾰ́ deiná | |||||
Genitive | δεινοῦ / δεινοῖο / δεινόο deinoû / deinoîo / deinóo |
δεινῆς deinês |
δεινοῦ / δεινοῖο / δεινόο deinoû / deinoîo / deinóo |
δεινοῖῐν deinoîin |
δειναῖν / δειναῖῐν / δεινῇῐν deinaî(i)n / deinêiin |
δεινοῖῐν deinoîin |
δεινῶν deinôn |
δεινᾱ́ων / δεινέ͜ων / δεινῶν deinā́ōn / deiné͜ōn / deinôn |
δεινῶν deinôn | |||||
Dative | δεινῷ deinôi |
δεινῇ deinêi |
δεινῷ deinôi |
δεινοῖῐν deinoîin |
δειναῖν / δειναῖῐν / δεινῇῐν deinaî(i)n / deinêiin |
δεινοῖῐν deinoîin |
δεινοῖσῐ / δεινοῖσῐν / δεινοῖς deinoîsi(n) / deinoîs |
δεινῇσῐ / δεινῇσῐν / δεινῇς / δειναῖς deinêisi(n) / deinêis / deinaîs |
δεινοῖσῐ / δεινοῖσῐν / δεινοῖς deinoîsi(n) / deinoîs | |||||
Accusative | δεινόν deinón |
δεινήν deinḗn |
δεινόν deinón |
δεινώ deinṓ |
δεινᾱ́ deinā́ |
δεινώ deinṓ |
δεινούς deinoús |
δεινᾱ́ς deinā́s |
δεινᾰ́ deiná | |||||
Vocative | δεινέ deiné |
δεινή deinḗ |
δεινόν deinón |
δεινώ deinṓ |
δεινᾱ́ deinā́ |
δεινώ deinṓ |
δεινοί deinoí |
δειναί deinaí |
δεινᾰ́ deiná | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δεινῶς deinôs |
δεινότερος deinóteros |
δεινότᾰτος deinótatos | ||||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek δεινός (deinós).
δεινός • (deinós) m
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | δεινός (deinós) | δεινή (deiní) | δεινό (deinó) | δεινοί (deinoí) | δεινές (deinés) | δεινά (deiná) | |
genitive | δεινού (deinoú) | δεινής (deinís) | δεινού (deinoú) | δεινών (deinón) | δεινών (deinón) | δεινών (deinón) | |
accusative | δεινό (deinó) | δεινή (deiní) | δεινό (deinó) | δεινούς (deinoús) | δεινές (deinés) | δεινά (deiná) | |
vocative | δεινέ (deiné) | δεινή (deiní) | δεινό (deinó) | δεινοί (deinoí) | δεινές (deinés) | δεινά (deiná) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δεινός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δεινός, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο δεινότερος", etc)
|