From διαλέγομαι (dialégomai, “to have a conversation”) + -τῐκός (-tikós, verbal adjective suffix): literally, “related to conversation”.
δῐᾰλεκτῐκός • (dialektikós) m (feminine δῐᾰλεκτῐκή, neuter δῐᾰλεκτῐκόν); first/second declension (Attic, Koine)
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δῐᾰλεκτῐκός dialektikós |
δῐᾰλεκτῐκή dialektikḗ |
δῐᾰλεκτῐκόν dialektikón |
δῐᾰλεκτῐκώ dialektikṓ |
δῐᾰλεκτῐκᾱ́ dialektikā́ |
δῐᾰλεκτῐκώ dialektikṓ |
δῐᾰλεκτῐκοί dialektikoí |
δῐᾰλεκτῐκαί dialektikaí |
δῐᾰλεκτῐκᾰ́ dialektiká | |||||
Genitive | δῐᾰλεκτῐκοῦ dialektikoû |
δῐᾰλεκτῐκῆς dialektikês |
δῐᾰλεκτῐκοῦ dialektikoû |
δῐᾰλεκτῐκοῖν dialektikoîn |
δῐᾰλεκτῐκαῖν dialektikaîn |
δῐᾰλεκτῐκοῖν dialektikoîn |
δῐᾰλεκτῐκῶν dialektikôn |
δῐᾰλεκτῐκῶν dialektikôn |
δῐᾰλεκτῐκῶν dialektikôn | |||||
Dative | δῐᾰλεκτῐκῷ dialektikôi |
δῐᾰλεκτῐκῇ dialektikêi |
δῐᾰλεκτῐκῷ dialektikôi |
δῐᾰλεκτῐκοῖν dialektikoîn |
δῐᾰλεκτῐκαῖν dialektikaîn |
δῐᾰλεκτῐκοῖν dialektikoîn |
δῐᾰλεκτῐκοῖς dialektikoîs |
δῐᾰλεκτῐκαῖς dialektikaîs |
δῐᾰλεκτῐκοῖς dialektikoîs | |||||
Accusative | δῐᾰλεκτῐκόν dialektikón |
δῐᾰλεκτῐκήν dialektikḗn |
δῐᾰλεκτῐκόν dialektikón |
δῐᾰλεκτῐκώ dialektikṓ |
δῐᾰλεκτῐκᾱ́ dialektikā́ |
δῐᾰλεκτῐκώ dialektikṓ |
δῐᾰλεκτῐκούς dialektikoús |
δῐᾰλεκτῐκᾱ́ς dialektikā́s |
δῐᾰλεκτῐκᾰ́ dialektiká | |||||
Vocative | δῐᾰλεκτῐκέ dialektiké |
δῐᾰλεκτῐκή dialektikḗ |
δῐᾰλεκτῐκόν dialektikón |
δῐᾰλεκτῐκώ dialektikṓ |
δῐᾰλεκτῐκᾱ́ dialektikā́ |
δῐᾰλεκτῐκώ dialektikṓ |
δῐᾰλεκτῐκοί dialektikoí |
δῐᾰλεκτῐκαί dialektikaí |
δῐᾰλεκτῐκᾰ́ dialektiká | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δῐᾰλεκτῐκῶς dialektikôs |
δῐᾰλεκτῐκώτερος dialektikṓteros |
δῐᾰλεκτῐκώτᾰτος dialektikṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|
Learned borrowing from Ancient Greek διαλεκτικός (dialektikós).[1]
διαλεκτικός • (dialektikós) m (feminine διαλεκτική, neuter διαλεκτικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | διαλεκτικός (dialektikós) | διαλεκτική (dialektikí) | διαλεκτικό (dialektikó) | διαλεκτικοί (dialektikoí) | διαλεκτικές (dialektikés) | διαλεκτικά (dialektiká) | |
genitive | διαλεκτικού (dialektikoú) | διαλεκτικής (dialektikís) | διαλεκτικού (dialektikoú) | διαλεκτικών (dialektikón) | διαλεκτικών (dialektikón) | διαλεκτικών (dialektikón) | |
accusative | διαλεκτικό (dialektikó) | διαλεκτική (dialektikí) | διαλεκτικό (dialektikó) | διαλεκτικούς (dialektikoús) | διαλεκτικές (dialektikés) | διαλεκτικά (dialektiká) | |
vocative | διαλεκτικέ (dialektiké) | διαλεκτική (dialektikí) | διαλεκτικό (dialektikó) | διαλεκτικοί (dialektikoí) | διαλεκτικές (dialektikés) | διαλεκτικά (dialektiká) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διαλεκτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διαλεκτικός, etc.)
Learnedly from διάλεκτ(ος) (diálekt(os)) + -ικός (-ikós), a calque of French dialectal.[1]
διαλεκτικός • (dialektikós) m (feminine διαλεκτική, neuter διαλεκτικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | διαλεκτικός (dialektikós) | διαλεκτική (dialektikí) | διαλεκτικό (dialektikó) | διαλεκτικοί (dialektikoí) | διαλεκτικές (dialektikés) | διαλεκτικά (dialektiká) | |
genitive | διαλεκτικού (dialektikoú) | διαλεκτικής (dialektikís) | διαλεκτικού (dialektikoú) | διαλεκτικών (dialektikón) | διαλεκτικών (dialektikón) | διαλεκτικών (dialektikón) | |
accusative | διαλεκτικό (dialektikó) | διαλεκτική (dialektikí) | διαλεκτικό (dialektikó) | διαλεκτικούς (dialektikoús) | διαλεκτικές (dialektikés) | διαλεκτικά (dialektiká) | |
vocative | διαλεκτικέ (dialektiké) | διαλεκτική (dialektikí) | διαλεκτικό (dialektikó) | διαλεκτικοί (dialektikoí) | διαλεκτικές (dialektikés) | διαλεκτικά (dialektiká) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διαλεκτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διαλεκτικός, etc.)