From δικάζω (dikázō, “to judge”) + -τήριον (-tḗrion).
δῐκᾰστήρῐον • (dikastḗrion) n (genitive δῐκᾰστηρῐ́ου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ δῐκᾰστήρῐον tò dikastḗrion |
τὼ δῐκᾰστηρῐ́ω tṑ dikastēríō |
τᾰ̀ δῐκᾰστήρῐᾰ tà dikastḗria | ||||||||||
Genitive | τοῦ δῐκᾰστηρῐ́ου toû dikastēríou |
τοῖν δῐκᾰστηρῐ́οιν toîn dikastēríoin |
τῶν δῐκᾰστηρῐ́ων tôn dikastēríōn | ||||||||||
Dative | τῷ δῐκᾰστηρῐ́ῳ tôi dikastēríōi |
τοῖν δῐκᾰστηρῐ́οιν toîn dikastēríoin |
τοῖς δῐκᾰστηρῐ́οις toîs dikastēríois | ||||||||||
Accusative | τὸ δῐκᾰστήρῐον tò dikastḗrion |
τὼ δῐκᾰστηρῐ́ω tṑ dikastēríō |
τᾰ̀ δῐκᾰστήρῐᾰ tà dikastḗria | ||||||||||
Vocative | δῐκᾰστήρῐον dikastḗrion |
δῐκᾰστηρῐ́ω dikastēríō |
δῐκᾰστήρῐᾰ dikastḗria | ||||||||||
Notes: |
|