From ζυγόν (zugón, “scale”) + ἵστημι (hístēmi, “settle”) + -της (-tēs).
ζυγοστάτης • (zugostátēs) m (genitive ζυγοστάτου); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ζυγοστάτης ho zugostátēs |
τὼ ζυγοστάτᾱ tṑ zugostátā |
οἱ ζυγοστάται hoi zugostátai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ζυγοστάτου toû zugostátou |
τοῖν ζυγοστάταιν toîn zugostátain |
τῶν ζυγοστατῶν tôn zugostatôn | ||||||||||
| Dative | τῷ ζυγοστάτῃ tôi zugostátēi |
τοῖν ζυγοστάταιν toîn zugostátain |
τοῖς ζυγοστάταις toîs zugostátais | ||||||||||
| Accusative | τὸν ζυγοστάτην tòn zugostátēn |
τὼ ζυγοστάτᾱ tṑ zugostátā |
τοὺς ζυγοστάτᾱς toùs zugostátās | ||||||||||
| Vocative | ζυγοστάτᾰ zugostáta |
ζυγοστάτᾱ zugostátā |
ζυγοστάται zugostátai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||