Perfect passive participle of θυμώνω (thymóno, “to anger, I make angry”), a verb without passive voice forms.
θυμωμένος • (thymoménos) m (feminine θυμωμένη, neuter θυμωμένο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | θυμωμένος (thymoménos) | θυμωμένη (thymoméni) | θυμωμένο (thymoméno) | θυμωμένοι (thymoménoi) | θυμωμένες (thymoménes) | θυμωμένα (thymoména) | |
genitive | θυμωμένου (thymoménou) | θυμωμένης (thymoménis) | θυμωμένου (thymoménou) | θυμωμένων (thymoménon) | θυμωμένων (thymoménon) | θυμωμένων (thymoménon) | |
accusative | θυμωμένο (thymoméno) | θυμωμένη (thymoméni) | θυμωμένο (thymoméno) | θυμωμένους (thymoménous) | θυμωμένες (thymoménes) | θυμωμένα (thymoména) | |
vocative | θυμωμένε (thymoméne) | θυμωμένη (thymoméni) | θυμωμένο (thymoméno) | θυμωμένοι (thymoménoi) | θυμωμένες (thymoménes) | θυμωμένα (thymoména) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο θυμωμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο θυμωμένος, etc.)