κᾰ́τοικος (kátoikos) + -ῐκός (-ikós)
κᾰτοικῐκός • (katoikikós) m (feminine κᾰτοικῐκή, neuter κᾰτοικῐκόν); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | κᾰτοικῐκός katoikikós |
κᾰτοικῐκή katoikikḗ |
κᾰτοικῐκόν katoikikón |
κᾰτοικῐκώ katoikikṓ |
κᾰτοικῐκᾱ́ katoikikā́ |
κᾰτοικῐκώ katoikikṓ |
κᾰτοικῐκοί katoikikoí |
κᾰτοικῐκαί katoikikaí |
κᾰτοικῐκᾰ́ katoikiká | |||||
Genitive | κᾰτοικῐκοῦ katoikikoû |
κᾰτοικῐκῆς katoikikês |
κᾰτοικῐκοῦ katoikikoû |
κᾰτοικῐκοῖν katoikikoîn |
κᾰτοικῐκαῖν katoikikaîn |
κᾰτοικῐκοῖν katoikikoîn |
κᾰτοικῐκῶν katoikikôn |
κᾰτοικῐκῶν katoikikôn |
κᾰτοικῐκῶν katoikikôn | |||||
Dative | κᾰτοικῐκῷ katoikikôi |
κᾰτοικῐκῇ katoikikêi |
κᾰτοικῐκῷ katoikikôi |
κᾰτοικῐκοῖν katoikikoîn |
κᾰτοικῐκαῖν katoikikaîn |
κᾰτοικῐκοῖν katoikikoîn |
κᾰτοικῐκοῖς katoikikoîs |
κᾰτοικῐκαῖς katoikikaîs |
κᾰτοικῐκοῖς katoikikoîs | |||||
Accusative | κᾰτοικῐκόν katoikikón |
κᾰτοικῐκήν katoikikḗn |
κᾰτοικῐκόν katoikikón |
κᾰτοικῐκώ katoikikṓ |
κᾰτοικῐκᾱ́ katoikikā́ |
κᾰτοικῐκώ katoikikṓ |
κᾰτοικῐκούς katoikikoús |
κᾰτοικῐκᾱ́ς katoikikā́s |
κᾰτοικῐκᾰ́ katoikiká | |||||
Vocative | κᾰτοικῐκέ katoikiké |
κᾰτοικῐκή katoikikḗ |
κᾰτοικῐκόν katoikikón |
κᾰτοικῐκώ katoikikṓ |
κᾰτοικῐκᾱ́ katoikikā́ |
κᾰτοικῐκώ katoikikṓ |
κᾰτοικῐκοί katoikikoí |
κᾰτοικῐκαί katoikikaí |
κᾰτοικῐκᾰ́ katoikiká | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
— | — | κᾰτοικῐκώτᾰτος katoikikṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|