κόκκος (kókkos, “kernel”) + θραύστης (thraústēs, “one who breaks or crushes”)
κοκκοθραύστης • (kokkothraústēs) m (genitive κοκκοθραύστου); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ κοκκοθραύστης ho kokkothraústēs |
τὼ κοκκοθραύστᾱ tṑ kokkothraústā |
οἱ κοκκοθραῦσται hoi kokkothraûstai | ||||||||||
Genitive | τοῦ κοκκοθραύστου toû kokkothraústou |
τοῖν κοκκοθραύσταιν toîn kokkothraústain |
τῶν κοκκοθραυστῶν tôn kokkothraustôn | ||||||||||
Dative | τῷ κοκκοθραύστῃ tôi kokkothraústēi |
τοῖν κοκκοθραύσταιν toîn kokkothraústain |
τοῖς κοκκοθραύσταις toîs kokkothraústais | ||||||||||
Accusative | τὸν κοκκοθραύστην tòn kokkothraústēn |
τὼ κοκκοθραύστᾱ tṑ kokkothraústā |
τοὺς κοκκοθραύστᾱς toùs kokkothraústās | ||||||||||
Vocative | κοκκοθραῦστᾰ kokkothraûsta |
κοκκοθραύστᾱ kokkothraústā |
κοκκοθραῦσται kokkothraûstai | ||||||||||
Notes: |
|