From θραύω (thraúō) + -της (-tēs).
θραύστης • (thraústēs) m (genitive θραύστου); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ θραύστης ho thraústēs |
τὼ θραύστᾱ tṑ thraústā |
οἱ θραῦσται hoi thraûstai | ||||||||||
Genitive | τοῦ θραύστου toû thraústou |
τοῖν θραύσταιν toîn thraústain |
τῶν θραυστῶν tôn thraustôn | ||||||||||
Dative | τῷ θραύστῃ tôi thraústēi |
τοῖν θραύσταιν toîn thraústain |
τοῖς θραύσταις toîs thraústais | ||||||||||
Accusative | τὸν θραύστην tòn thraústēn |
τὼ θραύστᾱ tṑ thraústā |
τοὺς θραύστᾱς toùs thraústās | ||||||||||
Vocative | θραῦστᾰ thraûsta |
θραύστᾱ thraústā |
θραῦσται thraûstai | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek θραύστης (thraústēs).
θραύστης • (thráfstis) m (plural θραύστες)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | θραύστης (thráfstis) | θραύστες (thráfstes) |
genitive | θραύστη (thráfsti) | θραυστών (thrafstón) |
accusative | θραύστη (thráfsti) | θραύστες (thráfstes) |
vocative | θραύστη (thráfsti) | θραύστες (thráfstes) |