From κρατέω (kratéō, “to rule”) + -τωρ (-tōr, “a suffix forming agent nouns”)
κράτωρ • (krátōr) m (genitive κράτορος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ κρά̆τωρ ho krátōr |
τὼ κρᾰ́τορε tṑ krátore |
οἱ κρᾰ́τορες hoi krátores | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κρᾰ́τορος toû krátoros |
τοῖν κρᾰτόροιν toîn kratóroin |
τῶν κρᾰτόρων tôn kratórōn | ||||||||||
| Dative | τῷ κρᾰ́τορῐ tôi krátori |
τοῖν κρᾰτόροιν toîn kratóroin |
τοῖς κρᾰ́τορσῐ / κρᾰ́τορσῐν toîs krátorsi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸν κρᾰ́τορᾰ tòn krátora |
τὼ κρᾰ́τορε tṑ krátore |
τοὺς κρᾰ́τορᾰς toùs krátoras | ||||||||||
| Vocative | κρᾰ́τορ krátor |
κρᾰ́τορε krátore |
κρᾰ́τορες krátores | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||