From κρώζω (krṓzō, “to croak, caw”) + -μός (-mós).
κρωγμός • (krōgmós) m (genitive κρωγμοῦ); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ κρωγμός ho krōgmós |
τὼ κρωγμώ tṑ krōgmṓ |
οἱ κρωγμοί hoi krōgmoí | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κρωγμοῦ toû krōgmoû |
τοῖν κρωγμοῖν toîn krōgmoîn |
τῶν κρωγμῶν tôn krōgmôn | ||||||||||
| Dative | τῷ κρωγμῷ tôi krōgmôi |
τοῖν κρωγμοῖν toîn krōgmoîn |
τοῖς κρωγμοῖς toîs krōgmoîs | ||||||||||
| Accusative | τὸν κρωγμόν tòn krōgmón |
τὼ κρωγμώ tṑ krōgmṓ |
τοὺς κρωγμούς toùs krōgmoús | ||||||||||
| Vocative | κρωγμέ krōgmé |
κρωγμώ krōgmṓ |
κρωγμοί krōgmoí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||