From μακρός (makrós, “long”) + χρόνος (chrónos).
μακρόχρονος • (makróchronos) m (feminine μακρόχρονη, neuter μακρόχρονο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | μακρόχρονος (makróchronos) | μακρόχρονη (makróchroni) | μακρόχρονο (makróchrono) | μακρόχρονοι (makróchronoi) | μακρόχρονες (makróchrones) | μακρόχρονα (makróchrona) | |
| genitive | μακρόχρονου (makróchronou) | μακρόχρονης (makróchronis) | μακρόχρονου (makróchronou) | μακρόχρονων (makróchronon) | μακρόχρονων (makróchronon) | μακρόχρονων (makróchronon) | |
| accusative | μακρόχρονο (makróchrono) | μακρόχρονη (makróchroni) | μακρόχρονο (makróchrono) | μακρόχρονους (makróchronous) | μακρόχρονες (makróchrones) | μακρόχρονα (makróchrona) | |
| vocative | μακρόχρονε (makróchrone) | μακρόχρονη (makróchroni) | μακρόχρονο (makróchrono) | μακρόχρονοι (makróchronoi) | μακρόχρονες (makróchrones) | μακρόχρονα (makróchrona) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μακρόχρονος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μακρόχρονος, etc.)