From μᾰ́ταιος (mátaios, “empty”) + -της (-tēs).
μᾰταιότης • (mataiótēs) f (genitive μᾰταιότητος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ μᾰταιότης hē mataiótēs |
τὼ μᾰταιότητε tṑ mataiótēte |
αἱ μᾰταιότητες hai mataiótētes | ||||||||||
Genitive | τῆς μᾰταιότητος tês mataiótētos |
τοῖν μᾰταιοτήτοιν toîn mataiotḗtoin |
τῶν μᾰταιοτήτων tôn mataiotḗtōn | ||||||||||
Dative | τῇ μᾰταιότητῐ têi mataiótēti |
τοῖν μᾰταιοτήτοιν toîn mataiotḗtoin |
ταῖς μᾰταιότησῐ / μᾰταιότησῐν taîs mataiótēsi(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν μᾰταιότητᾰ tḕn mataiótēta |
τὼ μᾰταιότητε tṑ mataiótēte |
τᾱ̀ς μᾰταιότητᾰς tā̀s mataiótētas | ||||||||||
Vocative | μᾰταιότης mataiótēs |
μᾰταιότητε mataiótēte |
μᾰταιότητες mataiótētes | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek ματαιότης (mataiótēs).
ματαιότης • (mataiótis) f