From μῑσέω (mīséō, “to hate”) + ἀνήρ (anḗr, “man”) + -ία (-ía).
μῑσᾰνδρῐ́ᾱ • (mīsandríā) f (genitive μῑσᾰνδρῐ́ᾱς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ μῑσᾰνδρῐ́ᾱ hē mīsandríā |
τὼ μῑσᾰνδρῐ́ᾱ tṑ mīsandríā |
αἱ μῑσᾰνδρῐ́αι hai mīsandríai | ||||||||||
| Genitive | τῆς μῑσᾰνδρῐ́ᾱς tês mīsandríās |
τοῖν μῑσᾰνδρῐ́αιν toîn mīsandríain |
τῶν μῑσᾰνδρῐῶν tôn mīsandriôn | ||||||||||
| Dative | τῇ μῑσᾰνδρῐ́ᾳ têi mīsandríāi |
τοῖν μῑσᾰνδρῐ́αιν toîn mīsandríain |
ταῖς μῑσᾰνδρῐ́αις taîs mīsandríais | ||||||||||
| Accusative | τὴν μῑσᾰνδρῐ́ᾱν tḕn mīsandríān |
τὼ μῑσᾰνδρῐ́ᾱ tṑ mīsandríā |
τᾱ̀ς μῑσᾰνδρῐ́ᾱς tā̀s mīsandríās | ||||||||||
| Vocative | μῑσᾰνδρῐ́ᾱ mīsandríā |
μῑσᾰνδρῐ́ᾱ mīsandríā |
μῑσᾰνδρῐ́αι mīsandríai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||