Derived from μόναρχος (mónarkhos, “monarch”) + -ικός (-ikós, “-ic”, adjective-forming suffix).
μοναρχῐκός • (monarkhikós) m (feminine μοναρχῐκή, neuter μοναρχῐκόν); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | μοναρχῐκός monarkhikós |
μοναρχῐκή monarkhikḗ |
μοναρχῐκόν monarkhikón |
μοναρχῐκώ monarkhikṓ |
μοναρχῐκᾱ́ monarkhikā́ |
μοναρχῐκώ monarkhikṓ |
μοναρχῐκοί monarkhikoí |
μοναρχῐκαί monarkhikaí |
μοναρχῐκᾰ́ monarkhiká | |||||
Genitive | μοναρχῐκοῦ monarkhikoû |
μοναρχῐκῆς monarkhikês |
μοναρχῐκοῦ monarkhikoû |
μοναρχῐκοῖν monarkhikoîn |
μοναρχῐκαῖν monarkhikaîn |
μοναρχῐκοῖν monarkhikoîn |
μοναρχῐκῶν monarkhikôn |
μοναρχῐκῶν monarkhikôn |
μοναρχῐκῶν monarkhikôn | |||||
Dative | μοναρχῐκῷ monarkhikôi |
μοναρχῐκῇ monarkhikêi |
μοναρχῐκῷ monarkhikôi |
μοναρχῐκοῖν monarkhikoîn |
μοναρχῐκαῖν monarkhikaîn |
μοναρχῐκοῖν monarkhikoîn |
μοναρχῐκοῖς monarkhikoîs |
μοναρχῐκαῖς monarkhikaîs |
μοναρχῐκοῖς monarkhikoîs | |||||
Accusative | μοναρχῐκόν monarkhikón |
μοναρχῐκήν monarkhikḗn |
μοναρχῐκόν monarkhikón |
μοναρχῐκώ monarkhikṓ |
μοναρχῐκᾱ́ monarkhikā́ |
μοναρχῐκώ monarkhikṓ |
μοναρχῐκούς monarkhikoús |
μοναρχῐκᾱ́ς monarkhikā́s |
μοναρχῐκᾰ́ monarkhiká | |||||
Vocative | μοναρχῐκέ monarkhiké |
μοναρχῐκή monarkhikḗ |
μοναρχῐκόν monarkhikón |
μοναρχῐκώ monarkhikṓ |
μοναρχῐκᾱ́ monarkhikā́ |
μοναρχῐκώ monarkhikṓ |
μοναρχῐκοί monarkhikoí |
μοναρχῐκαί monarkhikaí |
μοναρχῐκᾰ́ monarkhiká | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
μοναρχῐκῶς monarkhikôs |
μοναρχῐκώτερος monarkhikṓteros |
μοναρχῐκώτᾰτος monarkhikṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|