παυσάμενος • (pausámenos) m (feminine παυσᾰμένη, neuter παυσάμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | παυσᾰ́μενος pausámenos |
παυσᾰμένη pausaménē |
παυσᾰ́μενον pausámenon |
παυσᾰμένω pausaménō |
παυσᾰμένᾱ pausaménā |
παυσᾰμένω pausaménō |
παυσᾰ́μενοι pausámenoi |
παυσᾰ́μεναι pausámenai |
παυσᾰ́μενᾰ pausámena | |||||
Genitive | παυσᾰμένου pausaménou |
παυσᾰμένης pausaménēs |
παυσᾰμένου pausaménou |
παυσᾰμένοιν pausaménoin |
παυσᾰμέναιν pausaménain |
παυσᾰμένοιν pausaménoin |
παυσᾰμένων pausaménōn |
παυσᾰμένων pausaménōn |
παυσᾰμένων pausaménōn | |||||
Dative | παυσᾰμένῳ pausaménōi |
παυσᾰμένῃ pausaménēi |
παυσᾰμένῳ pausaménōi |
παυσᾰμένοιν pausaménoin |
παυσᾰμέναιν pausaménain |
παυσᾰμένοιν pausaménoin |
παυσᾰμένοις pausaménois |
παυσᾰμέναις pausaménais |
παυσᾰμένοις pausaménois | |||||
Accusative | παυσᾰ́μενον pausámenon |
παυσᾰμένην pausaménēn |
παυσᾰ́μενον pausámenon |
παυσᾰμένω pausaménō |
παυσᾰμένᾱ pausaménā |
παυσᾰμένω pausaménō |
παυσᾰμένους pausaménous |
παυσᾰμένᾱς pausaménās |
παυσᾰ́μενᾰ pausámena | |||||
Vocative | παυσᾰ́μενε pausámene |
παυσᾰμένη pausaménē |
παυσᾰ́μενον pausámenon |
παυσᾰμένω pausaménō |
παυσᾰμένᾱ pausaménā |
παυσᾰμένω pausaménō |
παυσᾰ́μενοι pausámenoi |
παυσᾰ́μεναι pausámenai |
παυσᾰ́μενᾰ pausámena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
παυσᾰμένως pausaménōs |
παυσᾰμενώτερος pausamenṓteros |
παυσᾰμενώτᾰτος pausamenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|