περαιούμενος • (peraioúmenos) m (feminine περαιουμένη, neuter περαιούμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | περαιούμενος peraioúmenos |
περαιουμένη peraiouménē |
περαιούμενον peraioúmenon |
περαιουμένω peraiouménō |
περαιουμένᾱ peraiouménā |
περαιουμένω peraiouménō |
περαιούμενοι peraioúmenoi |
περαιούμεναι peraioúmenai |
περαιούμενᾰ peraioúmena | |||||
Genitive | περαιουμένου peraiouménou |
περαιουμένης peraiouménēs |
περαιουμένου peraiouménou |
περαιουμένοιν peraiouménoin |
περαιουμέναιν peraiouménain |
περαιουμένοιν peraiouménoin |
περαιουμένων peraiouménōn |
περαιουμένων peraiouménōn |
περαιουμένων peraiouménōn | |||||
Dative | περαιουμένῳ peraiouménōi |
περαιουμένῃ peraiouménēi |
περαιουμένῳ peraiouménōi |
περαιουμένοιν peraiouménoin |
περαιουμέναιν peraiouménain |
περαιουμένοιν peraiouménoin |
περαιουμένοις peraiouménois |
περαιουμέναις peraiouménais |
περαιουμένοις peraiouménois | |||||
Accusative | περαιούμενον peraioúmenon |
περαιουμένην peraiouménēn |
περαιούμενον peraioúmenon |
περαιουμένω peraiouménō |
περαιουμένᾱ peraiouménā |
περαιουμένω peraiouménō |
περαιουμένους peraiouménous |
περαιουμένᾱς peraiouménās |
περαιούμενᾰ peraioúmena | |||||
Vocative | περαιούμενε peraioúmene |
περαιουμένη peraiouménē |
περαιούμενον peraioúmenon |
περαιουμένω peraiouménō |
περαιουμένᾱ peraiouménā |
περαιουμένω peraiouménō |
περαιούμενοι peraioúmenoi |
περαιούμεναι peraioúmenai |
περαιούμενᾰ peraioúmena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
περαιουμένως peraiouménōs |
περαιουμενώτερος peraioumenṓteros |
περαιουμενώτᾰτος peraioumenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|