πετεινόν • (peteinón)
πετεινόν • (peteinón) n (genitive πετεινοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ πετεινόν tò peteinón |
τὼ πετεινώ tṑ peteinṓ |
τᾰ̀ πετεινᾰ́ tằ peteinắ | ||||||||||
Genitive | τοῦ πετεινοῦ toû peteinoû |
τοῖν πετεινοῖν toîn peteinoîn |
τῶν πετεινῶν tôn peteinôn | ||||||||||
Dative | τῷ πετεινῷ tôi peteinôi |
τοῖν πετεινοῖν toîn peteinoîn |
τοῖς πετεινοῖς toîs peteinoîs | ||||||||||
Accusative | τὸ πετεινόν tò peteinón |
τὼ πετεινώ tṑ peteinṓ |
τᾰ̀ πετεινᾰ́ tằ peteinắ | ||||||||||
Vocative | πετεινόν peteinón |
πετεινώ peteinṓ |
πετεινᾰ́ peteinắ | ||||||||||
Notes: |
|