πιαίνω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word πιαίνω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word πιαίνω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say πιαίνω in singular and plural. Everything you need to know about the word πιαίνω you have here. The definition of the word πιαίνω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofπιαίνω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From πῑ́ων (pī́ōn, “fat, grass”) +‎ -αίνω (-aínō, verbal suffix).

Pronunciation

 

Verb

πῑαίνω • (pīaínō)

  1. (active voice) to fatten, enrich
  2. (passive voice) to be or become fat
  3. (figuratively) to increase, enlarge
  4. (figuratively) to make wanton, excite
  5. (figuratively) to cherish, cheer

Inflection

   Present: πῑαίνω, πῑαίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πῑαίνω πῑαίνεις πῑαίνει πῑαίνετον πῑαίνετον πῑαίνομεν πῑαίνετε πῑαίνουσῐ(ν)
subjunctive πῑαίνω πῑαίνῃς πῑαίνῃ πῑαίνητον πῑαίνητον πῑαίνωμεν πῑαίνητε πῑαίνωσῐ(ν)
optative πῑαίνοιμῐ πῑαίνοις πῑαίνοι πῑαίνοιτον πῑαινοίτην πῑαίνοιμεν πῑαίνοιτε πῑαίνοιεν
imperative   πῑ́αινε πῑαινέτω πῑαίνετον πῑαινέτων   πῑαίνετε πῑαινόντων
middle/
passive 		indicative πῑαίνομαι πῑαίνῃ,
πῑαίνει 		πῑαίνεται πῑαίνεσθον πῑαίνεσθον πῑαινόμεθᾰ πῑαίνεσθε πῑαίνονται
subjunctive πῑαίνωμαι πῑαίνῃ πῑαίνηται πῑαίνησθον πῑαίνησθον πῑαινώμεθᾰ πῑαίνησθε πῑαίνωνται
optative πῑαινοίμην πῑαίνοιο πῑαίνοιτο πῑαίνοισθον πῑαινοίσθην πῑαινοίμεθᾰ πῑαίνοισθε πῑαίνοιντο
imperative   πῑαίνου πῑαινέσθω πῑαίνεσθον πῑαινέσθων   πῑαίνεσθε πῑαινέσθων
active middle/passive
infinitive πῑαίνειν πῑαίνεσθαι
participle m πῑαίνων πῑαινόμενος
f πῑαίνουσᾰ πῑαινομένη
n πῑαῖνον πῑαινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: επῑ́αινον, επῑαινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative επῑ́αινον επῑ́αινες επῑ́αινε(ν) επῑαίνετον επῑαινέτην επῑαίνομεν επῑαίνετε επῑ́αινον
middle/
passive 		indicative επῑαινόμην επῑαίνου επῑαίνετο επῑαίνεσθον επῑαινέσθην επῑαινόμεθᾰ επῑαίνεσθε επῑαίνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πῑᾰνέω, πῑᾰνέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πῑᾰνέω πῑᾰνέεις πῑᾰνέει πῑᾰνέετον πῑᾰνέετον πῑᾰνέομεν πῑᾰνέετε πῑᾰνέουσῐ(ν)
optative πῑᾰνέοιμῐ πῑᾰνέοις πῑᾰνέοι πῑᾰνέοιτον πῑᾰνεοίτην πῑᾰνέοιμεν πῑᾰνέοιτε πῑᾰνέοιεν
middle indicative πῑᾰνέομαι πῑᾰνέῃ,
πῑᾰνέει 		πῑᾰνέεται πῑᾰνέεσθον πῑᾰνέεσθον πῑᾰνεόμεθᾰ πῑᾰνέεσθε πῑᾰνέονται
optative πῑᾰνεοίμην πῑᾰνέοιο πῑᾰνέοιτο πῑᾰνέοισθον πῑᾰνεοίσθην πῑᾰνεοίμεθᾰ πῑᾰνέοισθε πῑᾰνέοιντο
active middle
infinitive πῑᾰνέειν πῑᾰνέεσθαι
participle m πῑᾰνέων πῑᾰνεόμενος
f πῑᾰνέουσᾰ πῑᾰνεομένη
n πῑᾰνέον πῑᾰνεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πῑᾰνῶ, πῑᾰνοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πῑᾰνῶ πῑᾰνεῖς πῑᾰνεῖ πῑᾰνεῖτον πῑᾰνεῖτον πῑᾰνοῦμεν πῑᾰνεῖτε πῑᾰνοῦσῐ(ν)
optative πῑᾰνοίην,
πῑᾰνοῖμῐ 		πῑᾰνοίης,
πῑᾰνοῖς 		πῑᾰνοίη,
πῑᾰνοῖ 		πῑᾰνοῖτον,
πῑᾰνοίητον 		πῑᾰνοίτην,
πῑᾰνοιήτην 		πῑᾰνοῖμεν,
πῑᾰνοίημεν 		πῑᾰνοῖτε,
πῑᾰνοίητε 		πῑᾰνοῖεν,
πῑᾰνοίησᾰν
middle indicative πῑᾰνοῦμαι πῑᾰνῇ πῑᾰνεῖται πῑᾰνεῖσθον πῑᾰνεῖσθον πῑᾰνούμεθᾰ πῑᾰνεῖσθε πῑᾰνοῦνται
optative πῑᾰνοίμην πῑᾰνοῖο πῑᾰνοῖτο πῑᾰνοῖσθον πῑᾰνοίσθην πῑᾰνοίμεθᾰ πῑᾰνοῖσθε πῑᾰνοῖντο
active middle
infinitive πῑᾰνεῖν πῑᾰνεῖσθαι
participle m πῑᾰνῶν πῑᾰνούμενος
f πῑᾰνοῦσᾰ πῑᾰνουμένη
n πῑᾰνοῦν πῑᾰνούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπῑ́ᾱνᾰ, ἐπῑᾱνᾰ́μην, ἐπῑᾰ́νθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπῑ́ᾱνᾰ ἐπῑ́ᾱνᾰς ἐπῑ́ᾱνε(ν) ἐπῑᾱ́νᾰτον ἐπῑᾱνᾰ́την ἐπῑᾱ́νᾰμεν ἐπῑᾱ́νᾰτε ἐπῑ́ᾱνᾰν
subjunctive πῑᾱ́νω πῑᾱ́νῃς πῑᾱ́νῃ πῑᾱ́νητον πῑᾱ́νητον πῑᾱ́νωμεν πῑᾱ́νητε πῑᾱ́νωσῐ(ν)
optative πῑᾱ́ναιμῐ πῑᾱ́νειᾰς,
πῑᾱ́ναις 		πῑᾱ́νειε(ν),
πῑᾱ́ναι 		πῑᾱ́ναιτον πῑᾱναίτην πῑᾱ́ναιμεν πῑᾱ́ναιτε πῑᾱ́νειᾰν,
πῑᾱ́ναιεν
imperative   πῑ́ᾱνον πῑᾱνᾰ́τω πῑᾱ́νᾰτον πῑᾱνᾰ́των   πῑᾱ́νᾰτε πῑᾱνᾰ́ντων
middle indicative ἐπῑᾱνᾰ́μην ἐπῑᾱ́νω ἐπῑᾱ́νᾰτο ἐπῑᾱ́νᾰσθον ἐπῑᾱνᾰ́σθην ἐπῑᾱνᾰ́μεθᾰ ἐπῑᾱ́νᾰσθε ἐπῑᾱ́νᾰντο
subjunctive πῑᾱ́νωμαι πῑᾱ́νῃ πῑᾱ́νηται πῑᾱ́νησθον πῑᾱ́νησθον πῑᾱνώμεθᾰ πῑᾱ́νησθε πῑᾱ́νωνται
optative πῑᾱναίμην πῑᾱ́ναιο πῑᾱ́ναιτο πῑᾱ́ναισθον πῑᾱναίσθην πῑᾱναίμεθᾰ πῑᾱ́ναισθε πῑᾱ́ναιντο
imperative   πῑ́ᾱναι πῑᾱνᾰ́σθω πῑᾱ́νᾰσθον πῑᾱνᾰ́σθων   πῑᾱ́νᾰσθε πῑᾱνᾰ́σθων
passive indicative ἐπῑᾰ́νθην ἐπῑᾰ́νθης ἐπῑᾰ́νθη ἐπῑᾰ́νθητον ἐπῑᾰνθήτην ἐπῑᾰ́νθημεν ἐπῑᾰ́νθητε ἐπῑᾰ́νθησᾰν
subjunctive πῑᾰνθῶ πῑᾰνθῇς πῑᾰνθῇ πῑᾰνθῆτον πῑᾰνθῆτον πῑᾰνθῶμεν πῑᾰνθῆτε πῑᾰνθῶσῐ(ν)
optative πῑᾰνθείην πῑᾰνθείης πῑᾰνθείη πῑᾰνθεῖτον,
πῑᾰνθείητον 		πῑᾰνθείτην,
πῑᾰνθειήτην 		πῑᾰνθεῖμεν,
πῑᾰνθείημεν 		πῑᾰνθεῖτε,
πῑᾰνθείητε 		πῑᾰνθεῖεν,
πῑᾰνθείησᾰν
imperative   πῑᾰ́νθητῐ πῑᾰνθήτω πῑᾰ́νθητον πῑᾰνθήτων   πῑᾰ́νθητε πῑᾰνθέντων
active middle passive
infinitive πῑᾶναι πῑᾱ́νᾰσθαι πῑᾰνθῆναι
participle m πῑᾱ́νᾱς πῑᾱνᾰ́μενος πῑᾰνθείς
f πῑᾱ́νᾱσᾰ πῑᾱνᾰμένη πῑᾰνθεῖσᾰ
n πῑᾶνᾰν πῑᾱνᾰ́μενον πῑᾰνθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεπῑ́ᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative πεπῑ́ᾰσμαι πεπῑ́ᾰνσαι πεπῑ́ᾰνται πεπῑ́ᾰνθον πεπῑ́ᾰνθον πεπῑᾰ́σμεθᾰ πεπῑ́ᾰνθε πεπῑᾰ́νᾰται
subjunctive πεπῑᾰσμένος ὦ πεπῑᾰσμένος ᾖς πεπῑᾰσμένος ᾖ πεπῑᾰσμένω ἦτον πεπῑᾰσμένω ἦτον πεπῑᾰσμένοι ὦμεν πεπῑᾰσμένοι ἦτε πεπῑᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative πεπῑᾰσμένος εἴην πεπῑᾰσμένος εἴης πεπῑᾰσμένος εἴη πεπῑᾰσμένω εἴητον/εἶτον πεπῑᾰσμένω εἰήτην/εἴτην πεπῑᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν πεπῑᾰσμένοι εἴητε/εἶτε πεπῑᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   πεπῑ́ᾰνσο πεπῑᾰ́νθω πεπῑ́ᾰνθον πεπῑᾰ́νθων   πεπῑ́ᾰνθε πεπῑᾰ́νθων
middle/passive
infinitive πεπῑᾰ́νθαι
participle m πεπῑᾰσμένος
f πεπῑᾰσμένη
n πεπῑᾰσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia