From πρωτο- (prōto-, “first”) + ἵστημι (hístēmi, “to stand”).
πρωτοστᾰ́της • (prōtostátēs) m (genitive πρωτοστᾰ́του); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ πρωτοστᾰ́της ho prōtostátēs |
τὼ πρωτοστᾰ́τᾱ tṑ prōtostátā |
οἱ πρωτοστᾰ́ται hoi prōtostátai | ||||||||||
Genitive | τοῦ πρωτοστᾰ́του toû prōtostátou |
τοῖν πρωτοστᾰ́ταιν toîn prōtostátain |
τῶν πρωτοστᾰτῶν tôn prōtostatôn | ||||||||||
Dative | τῷ πρωτοστᾰ́τῃ tôi prōtostátēi |
τοῖν πρωτοστᾰ́ταιν toîn prōtostátain |
τοῖς πρωτοστᾰ́ταις toîs prōtostátais | ||||||||||
Accusative | τὸν πρωτοστᾰ́την tòn prōtostátēn |
τὼ πρωτοστᾰ́τᾱ tṑ prōtostátā |
τοὺς πρωτοστᾰ́τᾱς toùs prōtostátās | ||||||||||
Vocative | πρωτοστᾰ́τᾰ prōtostáta |
πρωτοστᾰ́τᾱ prōtostátā |
πρωτοστᾰ́ται prōtostátai | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek πρωτοστάτης (prōtostátēs, “man on the right-hand side of a rank”).
πρωτοστάτης • (protostátis) m (plural πρωτοστάτες)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | πρωτοστάτης • | πρωτοστάτες • |
genitive | πρωτοστάτη • | πρωτοστατών • |
accusative | πρωτοστάτη • | πρωτοστάτες • |
vocative | πρωτοστάτη • | πρωτοστάτες • |