From πρῶτος (prôtos, “first”) + -ιος (-ios, “pertaining to, belonging to”).
πρώτειος • (prṓteios) m (feminine πρωτείᾱ, neuter πρώτειον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | πρώτειος prṓteios |
πρωτείᾱ prōteíā |
πρώτειον prṓteion |
πρωτείω prōteíō |
πρωτείᾱ prōteíā |
πρωτείω prōteíō |
πρώτειοι prṓteioi |
πρώτειαι prṓteiai |
πρώτειᾰ prṓteia | |||||
Genitive | πρωτείου prōteíou |
πρωτείᾱς prōteíās |
πρωτείου prōteíou |
πρωτείοιν prōteíoin |
πρωτείαιν prōteíain |
πρωτείοιν prōteíoin |
πρωτείων prōteíōn |
πρωτείων prōteíōn |
πρωτείων prōteíōn | |||||
Dative | πρωτείῳ prōteíōi |
πρωτείᾳ prōteíāi |
πρωτείῳ prōteíōi |
πρωτείοιν prōteíoin |
πρωτείαιν prōteíain |
πρωτείοιν prōteíoin |
πρωτείοις prōteíois |
πρωτείαις prōteíais |
πρωτείοις prōteíois | |||||
Accusative | πρώτειον prṓteion |
πρωτείᾱν prōteíān |
πρώτειον prṓteion |
πρωτείω prōteíō |
πρωτείᾱ prōteíā |
πρωτείω prōteíō |
πρωτείους prōteíous |
πρωτείᾱς prōteíās |
πρώτειᾰ prṓteia | |||||
Vocative | πρώτειε prṓteie |
πρωτείᾱ prōteíā |
πρώτειον prṓteion |
πρωτείω prōteíō |
πρωτείᾱ prōteíā |
πρωτείω prōteíō |
πρώτειοι prṓteioi |
πρώτειαι prṓteiai |
πρώτειᾰ prṓteia | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
πρωτείως prōteíōs |
πρωτειότερος prōteióteros |
πρωτειότᾰτος prōteiótatos | ||||||||||||
Notes: |
|