From σπαράσσω (sparássō, “I rend, tear asunder”) and the suffix -μα (-ma).
σπάραγμᾰ • (spáragmă) n (genitive σπαράγμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ σπάραγμᾰ tò spáragmă |
τὼ σπαράγμᾰτε tṑ sparágmăte |
τᾰ̀ σπαράγμᾰτᾰ tằ sparágmătă | ||||||||||
| Genitive | τοῦ σπαράγμᾰτος toû sparágmătos |
τοῖν σπαραγμᾰ́τοιν toîn sparagmắtoin |
τῶν σπαραγμᾰ́των tôn sparagmắtōn | ||||||||||
| Dative | τῷ σπαράγμᾰτῐ tôi sparágmătĭ |
τοῖν σπαραγμᾰ́τοιν toîn sparagmắtoin |
τοῖς σπαράγμᾰσῐ / σπαράγμᾰσῐν toîs sparágmăsĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ σπάραγμᾰ tò spáragmă |
τὼ σπαράγμᾰτε tṑ sparágmăte |
τᾰ̀ σπαράγμᾰτᾰ tằ sparágmătă | ||||||||||
| Vocative | σπάραγμᾰ spáragmă |
σπαράγμᾰτε sparágmăte |
σπαράγμᾰτᾰ sparágmătă | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||