From σπαράσσω (sparássō, “I rend, tear asunder”) and the suffix -μα (-ma).
σπάραγμᾰ • (spáragma) n (genitive σπαράγμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ σπάραγμᾰ tò spáragma |
τὼ σπαράγμᾰτε tṑ sparágmate |
τᾰ̀ σπαράγμᾰτᾰ tà sparágmata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ σπαράγμᾰτος toû sparágmatos |
τοῖν σπαραγμᾰ́τοιν toîn sparagmátoin |
τῶν σπαραγμᾰ́των tôn sparagmátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ σπαράγμᾰτῐ tôi sparágmati |
τοῖν σπαραγμᾰ́τοιν toîn sparagmátoin |
τοῖς σπαράγμᾰσῐ / σπαράγμᾰσῐν toîs sparágmasi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ σπάραγμᾰ tò spáragma |
τὼ σπαράγμᾰτε tṑ sparágmate |
τᾰ̀ σπαράγμᾰτᾰ tà sparágmata | ||||||||||
| Vocative | σπάραγμᾰ spáragma |
σπαράγμᾰτε sparágmate |
σπαράγμᾰτᾰ sparágmata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||