From σταθμός (stathmós, “standing place”) + ἔχω (ékhō, “to bear, carry, bring”).
στᾰθμοῦχος • (stathmoûkhos) m (genitive στᾰθμούχου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ στᾰθμοῦχος ho stathmoûkhos |
τὼ στᾰθμούχω tṑ stathmoúkhō |
οἱ στᾰθμοῦχοι hoi stathmoûkhoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ στᾰθμούχου toû stathmoúkhou |
τοῖν στᾰθμούχοιν toîn stathmoúkhoin |
τῶν στᾰθμούχων tôn stathmoúkhōn | ||||||||||
| Dative | τῷ στᾰθμούχῳ tôi stathmoúkhōi |
τοῖν στᾰθμούχοιν toîn stathmoúkhoin |
τοῖς στᾰθμούχοις toîs stathmoúkhois | ||||||||||
| Accusative | τὸν στᾰθμοῦχον tòn stathmoûkhon |
τὼ στᾰθμούχω tṑ stathmoúkhō |
τοὺς στᾰθμούχους toùs stathmoúkhous | ||||||||||
| Vocative | στᾰθμοῦχε stathmoûkhe |
στᾰθμούχω stathmoúkhō |
στᾰθμοῦχοι stathmoûkhoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||