From Proto-Hellenic *statʰmós, from Proto-Indo-European *sth₂-dʰ-mó-s, from *steh₂- (“to stand”).[1]
σταθμός • (stathmós) m (genitive σταθμοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ σταθμός ho stathmós |
τὼ σταθμώ tṑ stathmṓ |
οἱ σταθμοί hoi stathmoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ σταθμοῦ toû stathmoû |
τοῖν σταθμοῖν toîn stathmoîn |
τῶν σταθμῶν tôn stathmôn | ||||||||||
Dative | τῷ σταθμῷ tôi stathmôi |
τοῖν σταθμοῖν toîn stathmoîn |
τοῖς σταθμοῖς toîs stathmoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν σταθμόν tòn stathmón |
τὼ σταθμώ tṑ stathmṓ |
τοὺς σταθμούς toùs stathmoús | ||||||||||
Vocative | σταθμέ stathmé |
σταθμώ stathmṓ |
σταθμοί stathmoí | ||||||||||
Notes: |
|
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | σταθμός stathmós |
σταθμώ stathmṓ |
σταθμοί stathmoí | ||||||||||
Genitive | σταθμοῦ / σταθμοῖο / σταθμόο stathmoû / stathmoîo / stathmóo |
σταθμοῖῐν stathmoîin |
σταθμῶν stathmôn | ||||||||||
Dative | σταθμῷ stathmôi |
σταθμοῖῐν stathmoîin |
σταθμοῖσῐ / σταθμοῖσῐν / σταθμοῖς stathmoîsi(n) / stathmoîs | ||||||||||
Accusative | σταθμόν stathmón |
σταθμώ stathmṓ |
σταθμούς stathmoús | ||||||||||
Vocative | σταθμέ stathmé |
σταθμώ stathmṓ |
σταθμοί stathmoí | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek σταθμός (stathmós), from Proto-Indo-European *sth₂-dʰ-mós.
σταθμός • (stathmós) m (plural σταθμοί)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | σταθμός (stathmós) | σταθμοί (stathmoí) |
genitive | σταθμού (stathmoú) | σταθμών (stathmón) |
accusative | σταθμό (stathmó) | σταθμούς (stathmoús) |
vocative | σταθμέ (stathmé) | σταθμοί (stathmoí) |