στοιχεῖον (stoikheîon, “a simple sound of the voice, as the first element of language”) + -ᾰκός (-ăkós)
στοιχειᾰκός • (stoikheiăkós) m (feminine στοιχειᾰκή, neuter στοιχειᾰκόν); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | στοιχειᾰκός stoikheiăkós |
στοιχειᾰκή stoikheiăkḗ |
στοιχειᾰκόν stoikheiăkón |
στοιχειᾰκώ stoikheiăkṓ |
στοιχειᾰκᾱ́ stoikheiăkā́ |
στοιχειᾰκώ stoikheiăkṓ |
στοιχειᾰκοί stoikheiăkoí |
στοιχειᾰκαί stoikheiăkaí |
στοιχειᾰκᾰ́ stoikheiăkắ | |||||
Genitive | στοιχειᾰκοῦ stoikheiăkoû |
στοιχειᾰκῆς stoikheiăkês |
στοιχειᾰκοῦ stoikheiăkoû |
στοιχειᾰκοῖν stoikheiăkoîn |
στοιχειᾰκαῖν stoikheiăkaîn |
στοιχειᾰκοῖν stoikheiăkoîn |
στοιχειᾰκῶν stoikheiăkôn |
στοιχειᾰκῶν stoikheiăkôn |
στοιχειᾰκῶν stoikheiăkôn | |||||
Dative | στοιχειᾰκῷ stoikheiăkôi |
στοιχειᾰκῇ stoikheiăkêi |
στοιχειᾰκῷ stoikheiăkôi |
στοιχειᾰκοῖν stoikheiăkoîn |
στοιχειᾰκαῖν stoikheiăkaîn |
στοιχειᾰκοῖν stoikheiăkoîn |
στοιχειᾰκοῖς stoikheiăkoîs |
στοιχειᾰκαῖς stoikheiăkaîs |
στοιχειᾰκοῖς stoikheiăkoîs | |||||
Accusative | στοιχειᾰκόν stoikheiăkón |
στοιχειᾰκήν stoikheiăkḗn |
στοιχειᾰκόν stoikheiăkón |
στοιχειᾰκώ stoikheiăkṓ |
στοιχειᾰκᾱ́ stoikheiăkā́ |
στοιχειᾰκώ stoikheiăkṓ |
στοιχειᾰκούς stoikheiăkoús |
στοιχειᾰκᾱ́ς stoikheiăkā́s |
στοιχειᾰκᾰ́ stoikheiăkắ | |||||
Vocative | στοιχειᾰκέ stoikheiăké |
στοιχειᾰκή stoikheiăkḗ |
στοιχειᾰκόν stoikheiăkón |
στοιχειᾰκώ stoikheiăkṓ |
στοιχειᾰκᾱ́ stoikheiăkā́ |
στοιχειᾰκώ stoikheiăkṓ |
στοιχειᾰκοί stoikheiăkoí |
στοιχειᾰκαί stoikheiăkaí |
στοιχειᾰκᾰ́ stoikheiăkắ | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
στοιχειᾰκῶς stoikheiăkôs |
στοιχειᾰκώτερος stoikheiăkṓteros |
στοιχειᾰκώτᾰτος stoikheiăkṓtătos | ||||||||||||
Notes: |
|